Brillos baixo o paraugas do post-punk
O país das marabillas
Kinky boys
Autoproducción, 2024
---------------------------------------------
O trío creado en Bilbao ten pouco de significado no nome. É máis, fóronse desenvolvendo e modificando os percorridos dos participantes. Marga Alday é coñecida sobre todo por ser unha das creadoras de Moonshakers; e Jordi Vila ten unha traxectoria moi longa: Formou parte dos grupos A Broma de Satán, Corazóns Negros e Angryman, entre outros, con paus na man. E o último participante deste trío de power é Mikel G. Mancho, ademais dun gran deseñador, tocou a guitarra en grupos punk como Os Vibradores.
Kinki Boys naceu en 2018 a iniciativa de Marga e Jordi, e aos poucos, atopándose co guitarrista, comezaron a escribir e a gravar as súas cancións. Os primeiros traballos estaban inspirados no sucio rock-and-roll que hai no ADN dos compoñentes do grupo, pero querían ir máis aló, desde o sinistro e no ambiente e temática do after punk. Ana Curra, os Usher e moito máis estiveron presentes no cancionero.
Con todo, desde que Mikel uniuse, conseguiron dar outro brillo ás súas cancións. Diría que inventaron saltar a outras coordenadas e facer súas cancións, máis especiais e persoais; e aínda que operan no amplo paraugas do post punk, o que era máis sinistro agora é máis múltiple. O último traballo, o seu quinto, O país das marabillas, é unha mostra diso: A ría metafórica, testemuña da súa día a día, ábrea unha guitarra transparente pero penetrante como a de Magazine, e encántanos a voz firme e case rochosa de Marga; para entón os ritmos juguetones de Vila e Mikel convértena nunha elegante e pegañenta canción traza de Ilegais. Denso e aereo ten un toque máis bailable; lémbrame a The Cult, e nos refráns á cadencia de Godfathers, británica; pero tamén ten after punk, rimas de tribos e o toque seudoelectrónico. En Atrapado volven ás súas raíces, con medias témporas e acidez do rock, profundando no blues rock. E, por último, O país das marabillas é un cabaretero, un xogo de reflexión susurrante e obsceno.
Agur Eta Omene X Alá vai A Despedida
Chill Mafia
2024
---------------------------------------------------
Chill Mafia foi enterrada pola era inaugurada pola Mafia Chill. Que non todo ten por que durar para sempre é algo que está máis claro que todo. E que agora é... [+]
Brotando de cinzas
Añube
Autoproducción, 2024
-------------------------------------------------
Hai tempo que penso moito en Debagoiena os mozos case só en música urbana ou oh! que ouven música, unha ou outra; que á parte diso non hai moitas cores nas paletas... [+]
Tuka chámase
Autoproducción
O teu-K, 2024
----------------------------------------------
A música electrónica ha chegado ao País Vasco!”, pódese ler nos últimos anos en titulares de aquí e de alá. Os xornalistas teñen datas de entrega antes de que chegue a... [+]
Every action has reaction
BLACK BACON
Artza Records/American Leather Records
----------------------------------------------------------
Desde fai máis de 25 anos, Alex Montiel, fundador da pioneira banda de hardcore HHH, veu vivir a Euskal Herria. Aquí, desde cero, puxo... [+]
Punk. O punk está de volta ou, mellor dito, non foi nunca. Os de Zikine veñen de Lekitxo (e non de Lekeitio), coa elegante Bala Galdua Zure Buru Galduan que publicaron recentemente con Pentecostés.
Filosofía “Eixu Zeuk”. Esa é a base e o obxectivo. “Toma a... [+]
A AUTODESTRUCIÓN COMEZOU. 3, 2,1... ZON!! !
Bidehuts, 2023
----------------------------------------------------------
Darlle demasiada importancia a que sexa politicamente correcto, pero nun momento no que falta a política
correcta, direi que desde Abregotarrak, como... [+]
A suma de catro elementos non sempre dá catro, xeralmente máis que iso. E, por suposto, andaron en varios proxectos e a saber como e por que se uniron: Atxe, Led Inferno, Osoron e Txerra. Criamos que ían facer punk polos antecedentes, pero son tan abertos e tan pouco... [+]
Non se pode facer a lectura dun grupo sen ter en conta o pasado dos seus compañeiros; e neste caso, o exercicio é aínda máis difícil. Hai un membro de Tatxers e Borla lembra ao grupo Tatxers. É inevitable pensar no grupo anterior, pero quedamos curtos, porque detrás das... [+]
Fly Shit é un dos poucos grupos hardcore que houbo en Debagoiena. Sen grandes intencións e totalmente convencidos cando o fan, teñen un percorrido firme nas costas sen apertar as présas e á vez sen cortes. É máis, nunca deron un mal concerto, nin un paso máis.No
... [+]
Oñati é un pobo especial en moitos sentidos, e non digamos, baixo a mirada dos pobos veciños, que lentes vestimos! O pobo e a cidadanía teñen moitas características propias, e o movemento que rodea á asemblea de mozas, tanto no pasado como na contorna do Gaztetxe... [+]
Cantas cousas pasan inadvertidos. Aínda que se movan en nichos, cada nicho xa non é demasiado grande? Este EP do artista Alai chega de Tolosa cunha electrónica perfeccionista ao estilo breakbeat, jungle, UK garage e house aromatizada con sabor afrocaribeño.
E o que pensaba... [+]
A pesar de que eu parecíalle Escorbutin na miña mocidade, Antton Carretero, nacido en Aramaio, sempre tivo unha mirada máis longa: punka si, por suposto, e a kinya é mellor, pero fíxase en moitos outros estilos pasando por prexuízos, canallagos, máis sensibles… Todos... [+]
Situaba ao grupo no
movemento queer de Madrid, e recentemente tiven a oportunidade de coñecelo na súa esencia, a directa. Entón decateime de que o grupo foi creado por Belén (voz e guitarra), nacido en Arxentina e desprazado de moza
a Madrid, e que se uniu a María... [+]
Antigamente, xa sabiamos de memoria todas as frases de Joker de The Dark Knight, como “axente do caos”. Tíñao, por exemplo, para explicar a súa conduta: “Paréceme un tipo cun plan? Sabes o que son? Un can que corre detrás dos coches. Non sabería que facer si... [+]