Por que Chill Mafiarena é unha das despedidas máis necesitadas dos últimos tempos
Agur Eta Omene X Alá vai A Despedida
Chill Mafia
2024
---------------------------------------------------
Chill Mafia foi enterrada pola era inaugurada pola Mafia Chill. Que non todo ten por que durar para sempre é algo que está máis claro que todo. E que agora é mellor que perseverar. Mira Gatibu: 25 anos de carraca e no último sprint móstranos a súa verdadeira cara. Bo, máis que a verdadeira cara, a de sempre, pero inaceptable.
Chill Mafia despediuse o mesmo día en que a cuadrilla de Alex Sardui despediuse de McCarthy. E logo, as cousas vindeiras. Pero é unha boa lección. Antes da Mafia Chill, parecía case imposible tocar as iconas da cultura vasca (ver a salsa de Bizardunak). A insolencia que recuperaron fai que teñamos a canción de Alesardui, e oxalá que empece unha nova fase de cancillería.
Pero volvamos. Unha cousa é despedir un proxecto e outra despedirse dunha etapa. A Mafia Chill puxo sobre a mesa un novo modelo. Revolucionou a escena vasca con novos modelos e autorizados. Hai unha nova xeración lendo o tempo coa súa propia voz. Os pamploneses foron a pólvora da explosión que provocou a pospandemia. E agora estamos nun escenario diferente, despois de menos de tres anos.
Pero non basta con ter un trasgo. Fai falta un proxecto para avanzar. O proxecto dalgúns grupos é seguir un estilo, o doutros é unha estratexia de mercadotecnia, e outros están máis preto dun proxecto político-estético. Ah, pero se neste último non hai contido, o equipo perde o rumbo.
Sen saber moito, atrévome a dicir que a Mafia Chill logrou un éxito tremendo na entrevista coa nova onda de España e que se diferenciaron dúas liñas. O neo-bakalismo, o neo-punk e as directrices do hyperpopa; e, por outro, o dialecto novo: os samples vellos e as xotas novas. Vexo aos meus compañeiros no choque entre esas dúas liñas, e diría que ese choque foi o que anulou á Mafia Chill.
Pensei en Albert Pla. Coa morte do futbolista e atacante Maradona, os medios de comunicación tentaron xustificar a súa morte, que había que abandonar a drogadicción e centrarse no fútbol. E Pla di que non: “A min non me importa a faceta de fútbol de Maradona. O que a min impórtame é, precisamente, a súa parte drogadicta”. Non se parece á Mafia Chill? (Non falo de drogas.) Non importa cantas salas ocupa a Mafia Chill, cantas cancións, cantos colabos. O que a min interesábame era a súa capacidade de piromanía. Que sen iso?
Despídense cun disco triste. Pero está claro que recuperaron a convicción de que en Euskal Herria as cousas pódense facer doutra maneira. E está claro que valía e que estes mozos tamén van servir noutras salsas: Grazas pola resurrección!
Coitelos
Maniaks
Autoproducción, 2024
------------------------------------------
É habitual a creación de grupos de música no círculo da mocidade, e en Arrasate aínda máis. Pero manter a un equipo en forma esixe un gran esforzo e compromiso, e si non tiras, o... [+]
Ao diaño coas espadas!
Tatxers
Fume Internacional, 2024
-----------------------------------------
Guerrilleiros de melodías pop pegañentas. Como pequenos Vietcong, un tras outro, os Tatxers vólvennos a atrapar con trampas ou sen trampas. Trátase dun novo disco que o... [+]
O país das marabillas
Kinky boys
Autoproducción, 2024
---------------------------------------------
O trío creado en Bilbao ten pouco de significado no nome. É máis, fóronse desenvolvendo e modificando os percorridos dos participantes. Marga Alday é coñecida sobre... [+]
Brotando de cinzas
Añube
Autoproducción, 2024
-------------------------------------------------
Hai tempo que penso moito en Debagoiena os mozos case só en música urbana ou oh! que ouven música, unha ou outra; que á parte diso non hai moitas cores nas paletas... [+]
Tuka chámase
Autoproducción
O teu-K, 2024
----------------------------------------------
A música electrónica ha chegado ao País Vasco!”, pódese ler nos últimos anos en titulares de aquí e de alá. Os xornalistas teñen datas de entrega antes de que chegue a... [+]
Every action has reaction
BLACK BACON
Artza Records/American Leather Records
----------------------------------------------------------
Desde fai máis de 25 anos, Alex Montiel, fundador da pioneira banda de hardcore HHH, veu vivir a Euskal Herria. Aquí, desde cero, puxo... [+]
Punk. O punk está de volta ou, mellor dito, non foi nunca. Os de Zikine veñen de Lekitxo (e non de Lekeitio), coa elegante Bala Galdua Zure Buru Galduan que publicaron recentemente con Pentecostés.
Filosofía “Eixu Zeuk”. Esa é a base e o obxectivo. “Toma a... [+]
A suma de catro elementos non sempre dá catro, xeralmente máis que iso. E, por suposto, andaron en varios proxectos e a saber como e por que se uniron: Atxe, Led Inferno, Osoron e Txerra. Criamos que ían facer punk polos antecedentes, pero son tan abertos e tan pouco... [+]
Non se pode facer a lectura dun grupo sen ter en conta o pasado dos seus compañeiros; e neste caso, o exercicio é aínda máis difícil. Hai un membro de Tatxers e Borla lembra ao grupo Tatxers. É inevitable pensar no grupo anterior, pero quedamos curtos, porque detrás das... [+]
Fly Shit é un dos poucos grupos hardcore que houbo en Debagoiena. Sen grandes intencións e totalmente convencidos cando o fan, teñen un percorrido firme nas costas sen apertar as présas e á vez sen cortes. É máis, nunca deron un mal concerto, nin un paso máis.No
... [+]
Oñati é un pobo especial en moitos sentidos, e non digamos, baixo a mirada dos pobos veciños, que lentes vestimos! O pobo e a cidadanía teñen moitas características propias, e o movemento que rodea á asemblea de mozas, tanto no pasado como na contorna do Gaztetxe... [+]
Cantas cousas pasan inadvertidos. Aínda que se movan en nichos, cada nicho xa non é demasiado grande? Este EP do artista Alai chega de Tolosa cunha electrónica perfeccionista ao estilo breakbeat, jungle, UK garage e house aromatizada con sabor afrocaribeño.
E o que pensaba... [+]
A pesar de que eu parecíalle Escorbutin na miña mocidade, Antton Carretero, nacido en Aramaio, sempre tivo unha mirada máis longa: punka si, por suposto, e a kinya é mellor, pero fíxase en moitos outros estilos pasando por prexuízos, canallagos, máis sensibles… Todos... [+]
Situaba ao grupo no
movemento queer de Madrid, e recentemente tiven a oportunidade de coñecelo na súa esencia, a directa. Entón decateime de que o grupo foi creado por Belén (voz e guitarra), nacido en Arxentina e desprazado de moza
a Madrid, e que se uniu a María... [+]