Levantamentos da terra
Fose o Estado policial! Cantan a través das explosións dos gases lacrimóxenos. Mozos comprometidos, amatxis militantes, rostros cubertos, ou non, pallasos, músicos, sindicalistas e políticos, médicos con casco, agricultores sobre tractores... Tanto no campo como na cidade, orgullosos ante a policía francesa armada, valentes baixo os lanzadores de helicópteros, aplaudindo e levantando as mans cara arriba, lanzan sonoros berros: sexamos todos antifascistas!
"Lles soulevements da terre" é un intento de engrandecer as loitas locais francesas para buscar unha repartición máis ampla da terra e fomentar a resistencia. Queren defender os espazos naturais da especulación, o cemento e a industrialización. O movemento reclama, así mesmo, a transición ecolóxica e social a favor da agricultura sostible e o coidado dos recursos naturais. Queren establecer unha verdadeira relación de forzas para liberar á Nai Terra da destrución da industria rural e dos comerciantes depredadores. “Somos mozos rebeldes criados co desastre ecolóxico e a precariedade como único horizonte”, afirman.
Souberon romper ese illamento; convertéronse nun forte foco de unión do poder popular, estendendo ao mundo imaxes de loitas exemplares, con humor, cunha radicalidad sen complexos
Entre outros, enfrontáronse á lei laboral, a violencia policial, o racismo, o sexismo e a apocalipse do clima. Acampar contra o aeroporto de Notre-Dáme-deas-Landes, construír a Cidade da auga contra os Aljibes, levantar a muralla de corte da A69, boicotear desde dentro as xigantescas pombas da explotación do cemento, ocupar terras para construír grandes centros comerciais... Son cidadáns e cidadás adscritas ao seu territorio. Tamén hai campesiños e denuncian que Francia non lles recoñece importancia. Con todo, eles, para alimentar á sociedade, están a establecer unha relación de coidado diario coa Terra e os seres vivos.
Os seus medios, moitos: dos recursos xurídicos ás accións directas. Cada vez máis xente e lugar únense ante os señores do formigón, en pé contra os macroproyectos. En todas partes, as súas convocatorias e resistencias multiplícanse. E xa conseguiron varias vitorias!
Nós somos, din, ti, eu, vós. Chaman a quen senten illados ou impotentes ante a atomización das loitas, as dificultades para emprender e o insaciable desexo de tragar dos seus donos. É evidente que souberon romper ese illamento; convertéronse nun punto forte de encontro do poder popular, abrindo ao mundo imaxes de loita exemplar, con humor, forza, desde as entrañas da Nai Terra, cunha radicalidad sen complexos, coa gran razón dos pequenos... Compañeiros de viaxe para aprender moito. Levanta a terra!
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Hai quen, sendo un cerebro brillante, con definicións de "pouco detalle", son expertos en transformar e transformar o mesmo, dito doutro xeito. Era súa e foi un proxecto in eternum que se repetiu durante décadas. Esta era unha das principais razóns para deixar de ser... [+]
O 26 de decembro, durante un ataque aéreo, o Exército israelí matou a cinco xornalistas palestinos que tentaban chegar á cidade. Con eles mataron a 130 xornalistas palestinos. Esta noticia lembroume un par de cousas, a primeira, a persecución que sofren os verdadeiros... [+]
Nos últimos meses tocoume traballar en varios institutos e, nalgún momento, tiven que falar cos alumnos das posibilidades que ofrece o mercado laboral. A tipoloxía dos alumnos é variada e nunha mesma cidade varía moito dun barrio a outro, dun instituto a outro, e tamén... [+]
A nena que aparece no centro da fotografía, que dificilmente se pode considerar histórica, está a escribir unha lista de adxectivos: eu, ti, el, nós, vós, eles. Mirando cara abaixo, non puiden ver como era a súa mirada.
Insensible ao labor do fotógrafo, vostede, lenta e... [+]
Cando traballas con persoas maiores ou con persoas con diversidade física e neuronal, dásche conta de que a idea da competencia na nosa sociedade limítanos moito como especie. É dicir, o noso sistema ponche en valor por facer as cousas de maneira específica, e o que non o... [+]
Quería escribir polas luces de Nadal e reivindicar que se converta nunha tradición anual nesta época de iluminacións de rúas, un espazo público acolledor, alegre e gozoso desde o punto de vista da clase. Pero, por suposto, tamén espazos públicos cálidos onde algúns... [+]
Perdoa aos carballais, encinares, olmos, garzas, fresnos, alisedas, castañares, bidueiros, gorostidias, manzanales, piñeirais e a todas as sociedades das árbores, pero hoxe o hayedo ten unha cita con motivo das celebracións da fronteira invernal.
Resúltame máis fácil... [+]
Volve Euskaraldia. Ao parecer, será na primavera do ano que vén. Xa o presentaron e a verdade é que me sorprendeu; non o propio Euskaraldia, senón a lema del: Farémolo movéndonos.
A primeira vez que a lin ou escoitado, vénme á cabeza o título da obra que puxeron para... [+]
Ildo beretik dator Eusko Jaurlaritza berriaren politika. Hitzak bai, baina ekintzak ez dira argi ikusten Pradalesen gobernuak aurkeztutako aurrekontuan.
Cando o sistema colonial capitalista heteropatriarcal cuéstionase e loita, ataca sen piedade. Utilizando todas as ferramentas ao seu alcance para fortalecer, fortalecer e consolidar o poder institucional, os medios, a xustiza, a lingua, a cultura, a violencia...
En Suíza,... [+]
Non sei si vostedes tamén teñen a mesma percepción –recoñézoo: aquí empecei a escribir de maneira acientífica–. Refírome á extensión natural da palabra preguiza. Cada vez escoito máis nos recunchos de Hego Euskal Herria: eúscaro, español e, por suposto,... [+]
Moitos en Nadal sentimos máis preguiza que ilusión ao pensar nas comidas e encontros familiares. Pero adiantámosvos que non é a comida a que nos fai sentirnos colectivamente incómodos, senón a normatividad que define á familia tradicional. É máis,... [+]
Sempre me pareceu máis significativo o modo que se di en castelán aos carruajes que se poden atopar aquí e alá: humilladero. Non é un nome bastante lixeiro, branco ou non ten ningunha connotación? Á fin e ao cabo, todo o que pasaba por alí debía ser humillado. É sabido... [+]
O final da República Árabe Siria causou unha gran sorpresa pola forma en que se produciu: rápida e case sen resistencia. Con todo, non é tan estraño si temos en conta que o país estaba destruído, empobrecido e trocado. Hai tempo que a maioría dos sirios non se preocupaba... [+]