O cura de Cascante non está só no púlpito cando lanza as de Xesucristo contra os migrantes. En case todos os países ricos de Europa e Occidente a tendencia é a mesma: criminalizar ao que vén en busca dunha vida mellor e provocar o tamboril do racismo para que todas as pontes e relacións quéimense no lume.

Este verán no Reino Unido habemos visto por centos de ultras atacando a membros da comunidade musulmá, cando se dixo que o presunto asasino de tres nenas en Southport tiña relación con refuxiados ruandeses. En realidade, tratábase dun fake difundido en redes sociais por influencers nazis como Tommy Robinson. O plan de Rishi Sunak para deportar aos ruandeses en avión quedou en nada en xullo, despois de que os tories perdesen as eleccións, pero só con acender o facho da Rede X foi suficiente para volver pór no foco aos cidadáns ruandeses.

En Alemaña, a chanceler alemá Olaf Scholz puxo como escusa o atentado de Solingen, no que o asasino é un refuxiado sirio, para prometer que proliferarán as deportaciones. Polo momento, entregáronse pasaportes a dúas ducias de afgáns para que reciban un caloroso recibimento dos talibán.A
deportación converteuse nunha palabra de moda entre as autoridades e metéronnola nunha das estúpidas noticias de Google que recibimos nos nosos móbiles, como os caiucos que chegan a Canarias. Estas noticias non nos dirán que en 2023 morreron máis de 6.000 persoas afogadas nesta ruta atlántica.

A presión é tal que mesmo o líder dun goberno que se considera progresista, o presidente do Goberno español, Pedro Sánchez, quere impulsar unha "migración circular" en España. Os membros do PP falaron polo menos sen ahobizar e pediron deportaciones masivas –para seguir a tendencia suicida de imitar a VOX–, aínda que saben que iso é ilegal e todo o contrario dos dereitos humanos.

Pero o campión que fala de deportaciones masivas é Donald Trump. O candidato á Casa Branca ha volto a demostrar que el ten o pau máis longo para dar leña: Unha das principais promesas da súa campaña é a deportación de 11 millóns de persoas que se atopan de forma irregular en EE. Na Convención Nacional Republicana, celebrada a mediados de xullo, volveu proclamar que "the largest deportation in American history" é a maior deportación da historia de América.

De onde sacou esa tola idea? Nesta conferencia lanzou unha pista: "Teremos que deportar máis que Dwight Eisenhower". Trump inspírase na Operation Wetback (Operación Sorbalda Bustia) que comezou en 1954, cando Eisenhower era presidente de Estados Unidos, e que se estendeu a Estados Unidos.

Nese ano, 1.300.000 millóns de migrantes mexicanos foron expulsados oficialmente da EE.UU. –desdeñosamente chamaban "ombreiros mollados" aos mexicanos que nadaban desde o río Bravo até Texas–. Pero agora sabemos que aquela operación foi unha campaña de terror e mercadotecnia, e que, máis que deportar á xente, tiña outros intereses. Todo isto podémolo ler nunha reportaxe da BBC asinado por Anxo Bermúdez: "Como foi fai 70 anos a maior deportación masiva de migrantes en Estados Unidos? ", pregúntase o autor.

Autodeportaciones

En maio de 1954, o fiscal xeral de Estados Unidos convocou unha rolda de prensa na que aseguraba que comezarían unha "guerra total" contra os mexicanos sen documentos que había nos estados do sur. Semanas despois, decenas de axentes concentráronse en California e Arizona para pór en marcha as redadas da rede. Só na primeira semana, unhas 7.000 persoas foron trasladadas en autobuses á cidade de Nogueiras para ser deportadas. Tres meses despois, Joseph Swing, o xefe da policía especial da fronteira de Estados Unidos, Border Patrol, asegurou que máis dun millón de migrantes foron detidos e devoltos a México.

Pero o historiador Kelly Lytle Hernández asegura á BBC que esas cifras están infestadas. En realidade, di que non foron máis de 300.000 e que a maioría das persoas volveron polos seus propios medios: "Foi unha campaña de terrores para asustar ás comunidades, para que se autodeportaran", engadiu. Así se entende que a comunicación pública da operación realizásese cun mes de antelación, xa que o uso interesado dos medios de comunicación foi clave: "A prensa acudía constantemente aos lugares onde as patrullas fronteirizas facían redadas (...) para simbolizar que a operación tiña unha dimensión maior da que realmente tiña".

Hernández sabe a que se refire. O historiador afroamericano viviu de pequeno nas súas carnes situacións similares nas que a Policía rexistraba e acosaba a el e aos seus amigos baixo o pretexto da loita contra as drogas. Cunha bolsa, Hernández investiga sobre o control dos migrantes e a historia do Border Patrol, e converteuse nun "historiador rebelde" no mundo académico.

Segundo explicou, con este ataque pretendían obrigar aos propietarios das terras a entrar no programa Bracero. Con este programa importaron a man de obra barata de México durante dúas décadas. De feito, os migrantes deportados volvían a Estados Unidos, pero legalizados dentro do programa.

É dicir, que a deportación foi un bluff, porque o traballo dos migrantes seguía sendo necesario para a economía estadounidense en crise. "Con todo, foi un gran golpe de publicidade para o Border Patrol e 70 anos máis tarde aínda segue viva a lenda da ' maior deportación de Estados Unidos'", di Bermúdez na reportaxe da BBC.

Con todo, a operación Wetback supuxo unha militarización da fronteira, tamén o inicio das redes modernas de deportación que hoxe coñecemos, e incrementou o racismo contra a comunidade mexicana cando en EE. Quizá Trump e os seus monicreques en Europa queren algo así?

O caso dos migrantes mexicanos de 1954 móstranos que os plans de deportación, ademais de ser inxustos, ilegais e inviables, son economicamente prexudiciais para os deportistas, pero politicamente útiles para os supremacistas que se pon por diante.