Os baserritarras teñen vacacións? Preguntan na escola. Os alumnos responderon que non. Entón, traballando todos os días, gustaríavos ser baserritarra no futuro? E si ninguén quere ser baserritarra, quen vai facer comida para nós? A pregunta quedou no aire.

Para a saúde e o benestar da persoa é necesario dispor de tempo para desenvolver os gustos e intereses propios, desconectar do día a día e ter tempo para o descanso. Ademais, Euskal Herria é un lugar moi industrializado, a rede de pensamento e de relacións que existe no caserío é pequena e o baserritarra vive na vida cidadá. Nela o lecer, as vacacións e a viaxe teñen unha gran importancia.

Hoxe en día, no caserío, é unha oportunidade para que máis dunha persoa traballe, que os traballadores saiban desenvolverse en diferentes áreas do caserío e que o calendario de traballo acórdese entre todos. A outra opción é utilizar o servizo de substitución vacacional e buscar un traballador de confianza para realizar as tarefas do caserío a curto prazo.

Traballei neste segundo, nun caserío do Goierri guipuscoano, durante os meses de agosto dos últimos tres anos. Hai tempo que fago os traballos de tempada, recollendo fardo para os tractores, cordeiros para os pastores ao nacer, ovellas rapaces para os esquiladores, etc. Gústame moverme, coñecer diferentes contornas, formas e familias, terminar os traballos e recibir a súa recompensa. Vin e apreso moito así.

Con todo, en comparación cos traballos de tempada, o servizo de substitución ten as súas peculiaridades:

- A relación coas familias e os traballadores do caserío é máis sólida e estreita que nos traballos de tempada.

- Require unha rápida capacidade de adaptación, comprender o funcionamento e as tarefas do caserío para polo en marcha de forma inmediata.

- Dispoñibilidade para realizar diferentes traballos.

- Xera moita responsabilidade e un punto de tensión para non cometer erros.

Os servizos de substitución para mozos procedentes de escolas rurais poden ser interesantes para formarse nos distintos labores do caserío, profundar no campo de interese (elaboración de queixo, horticultura, pastoreo...) e ampliar a súa visión a través do coñecemento das diferentes marchas.

Pola contra, os pequenos caseríos necesitan traballadores con coñecementos no cultivo de plantas de gando e na transformación de alimentos, para traballos e substitucións. Non é fácil buscar persoas con ambos os coñecementos.

Para iso, necesitariamos un servizo que vinculase ao sur do Norte, aos alumnos, ás escolas, aos traballadores e aos maiores da agricultura de Euskal Herria. Que facilite a relación dos traballadores maiores e favoreza a mobilidade. Dar resposta ás necesidades dos caseríos e dar máis oportunidades aos traballadores.