(Deas)politización
Nos últimos tempos tivemos ocasión de analizar a politización e a despolitización, centrando a atención nos mozos. Con todo, a maioría das conclusións dos estudos sociolóxicos que se ocupan dos mozos son aplicables tamén a outros grupos de idade, aínda que de distinta intensidade. Ás veces as tendencias de futuro percíbense con máis forza entre os mozos, outras veces exponse novos temas á hora de analizar a este grupo de idade, etc.
Tal e como nos subliña a Sociología da Idade, a mocidade –e o mesmo ocorre co resto de grupos de idade– é un concepto biolóxico que non é nada fácil de delimitar e definir, que só se pode entender dentro da sociedade. Entre que anos hai unha persoa nova? Que características hai que asociar á mocidade? Pois ben, as respostas a estas preguntas e outras similares van ser diferentes en cada época, xa que a comprensión social da mocidade foi variando ao longo da historia, e da mesma maneira as respostas van cambiar tamén en función do territorio ou da perspectiva ideolóxica.
Si non é fácil definir a mocidade, entrando na ecuación os procesos de politización e despolitización, atopámonos cun campo cheo de tragamonedas. Tamén aquí, do mesmo xeito que na maioría das investigacións sociais, é imprescindible deixar de lado as visións dominantes na sociedade, ou o que se denomina sentido común. E é que a comprensión da política dominante na sociedade, que di que a política é sobre todo unha cuestión de institucións, partidos e eleccións, si hai que difundila, si queremos entender a politización. Iso é parte da política, é importante, pero é imprescindible unha visión máis ampla, sobre todo si quérese entender as novas dinámicas e tendencias. As iniciativas que pretenden achegar á colectividade, por tanto, deben ser tidas en conta na súa amplitude.
Os recursos materiais e culturais son a base fundamental para poder politizar: ter tempo para participar en política e pensar en política, por exemplo.
Para entender as novas dinámicas de (deas)politización hai que mencionar a individualización como tendencia central que afecta á sociedade. Cando as explicacións estruturais perden peso, un convértese no responsable da súa situación. Por tanto, o eu só busca a felicidade, o éxito, a tranquilidade, o diñeiro ou o que sexa. Neste sentido, a individualización é, por tanto, a base principal e mesmo impulsora da despolitización, na medida en que a política necesita da acción colectiva ou, polo menos, de referencia da colectividade. Pero, ao mesmo tempo, ese contexto de individualización ten outro lado, e a micropolítica aparece como unha nova acción política e en certo xeito exitosa: Iniciativas que parten do eu, que se desenvolven no día a día, que teñen intencións políticas. A relación destas accións coas estruturas políticas –partidos, movementos sociais– e o impacto que conseguen son claves importantes.
Ademais do proceso de individualización, a clave principal que incide na politización dos individuos, non só dos mozos, é a de dispor de recursos para a política. Os recursos materiais e culturais son a base básica para poder politizalos: desde o tempo de participación e de pensar en política, até o de educar nun ambiente comunitario onde a política é importante, na infancia, no colexio, no barrio ou no pobo, etc.
Estamos entón ante un proceso de despolitización na sociedade? Pois ben, a crise da política tradicional non é en si mesma unha crise da política, aínda que nunha sociedade onde prima o eu máis que o Gu dificúltase o papel da política.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Non puiden pechar o caixón despois do último par de medias que me quedaban, as cales se devoraban mutuamente. Así estaba, mal pecho, xa durante dúas semanas, o pixama (na tirada dos pixamas, salvo tres regaladas, non hai pixama; a camiseta “para casa” está chea de... [+]
Un prestixioso arquitecto chega desde Londres a un pequeno pobo galego. Trátase de David Chipperfield, un edificio con oficinas en Berlín, Milán e Xangai, e que conta cun amplo equipo de edificios. Unha arquitectura elegante, requintada, feita por un Sir. A historia comeza na... [+]
Estás no bar, na barra, pedindo. No mostrador outras persoas tamén. En breve tocarache a quenda, pero o criado non che preguntou que é o que queres, saltouche e atendeu ao home que veu detrás de ti. Quedóuseche a cara estúpida e queres atraer a atención do camareiro, que... [+]
Gustaríame escribir a esta cousa que levo dentro. Cúmprense case cinco anos da pandemia, e os que eramos mozos naquela época, aínda que seguimos sendo mozas, comezamos a orbitar noutros espazos. A vivenda, o proxecto de vida, a maternidade, o traballo, a saúde... as ordes... [+]
Lembran? O 90% do Parlamento aprobou o Acordo Educativo hai dous séculos –perdoa, dous anos–. A reacción dos congresistas da esquerda moveuse entre euforia e satisfacción moderada. Segundo o documento aprobado, os centros privados seguirían recibindo diñeiro público,... [+]
Estar é facer. Así o di este ano a Feira de Durango, e é certo, polo menos no caso da propia feira e tendo en conta a Euskal Herria. A presente edición é xa a 59 edición da Azoka, e o feito de que cada ano se celebre demóstrao que a Feira de Durango é unha forma de facer... [+]
En Bilbao traballei durante cinco anos con colectivos en risco de exclusión, ao redor da fenda dixital, sobre todo coas mulleres. No camiño, atopeime con violencias machistas e outros moitos problemas. De forma moi orgánica, comecei a relacionarme e a entender o traballo dos... [+]
O Consello de Euskalgintza está a alertar da emerxencia lingüística que estamos a vivir nas últimas semanas. Pasaron bastantes anos desde que se empezou a describir a situación do proceso de revitalización do eúscaro no cruzamento, na rotonda, no inpasse e con palabras... [+]
A evolución que tomou Internet nos últimos 15 anos, unido ao seu modelo tecnolóxico e de negocio, fainos pensar que é unha ferramenta para incrementar os peores aspectos da humanidade. En todo o mundo creáronse axentes que non están satisfeitos con esta idea. Traballan... [+]
Os últimos anos saio pouco. Díxeno moitas veces, seino, pero polo si ou polo non. Hoxe asistín a unha sesión de bertsos. “Deséxolle moito”. Si, por iso avisei que saio pouco, supoño que vostedes asisten a moitos actos culturais, e que teñen máis que comparar. Pero... [+]
En 2006, Baltasar Garzón, entón xuíz estrela, sufriu unha especie de revelación e redactou unha práctica que garantía os dereitos dos detidos por terrorismo. O mesmo xuíz viu pasar pola súa sala a centenares de detidos incomunicados, moitos deles con evidentes signos de... [+]
Son un dos máis bonitos recordos que teño no corazón. Naquela época estaba a facer Filoloxía Vasca e fomos a unha sociedade de Arbizu a un concerto de Ruper Ordorika. Alí estaban Rikardo Arregi Diaz de Heredia e Juanjo Olasagarre. Non me atrevín a dicirlle a Arregi que... [+]
Recentemente, ante a pregunta sobre en que consistía a emerxencia climática, un científico deu a excelente resposta: “Mire, a emerxencia climática é esta, cada vez ves no teu móbil máis vídeos relacionados con fenómenos meteorolóxicos extremos, e cando te dás conta,... [+]
Dise que Simone de Beauvoir escribiu que o opresor non sería tan forte si non tivese cómplice nas liñas do oprimido. A min paréceme moi normal... Que queredes? Cando estás pisado, tamén é comprensible que queiras mellorar a túa condición, e para iso é moi útil ofrecer... [+]