Non teño moi claro si, individualmente, temos o poder suficiente para guiar as nosas vidas, pero si que temos que seguir tentándoo. Aínda que se poden facer moitas cousas en grupo, cada día temos unha loita solitaria connosco mesmos para seguir adiante. A maioría dos seres humanos dedicamos o tempo a manternos sobre a corrente de auga unidireccional na que vivimos. Este mantemento paréceme que a medida que se acumula o coñecemento na nosa civilización, a dos seres humanos, faise máis complexo, porque cada vez hai máis variables que hai que ter en conta para vivir a vida de forma digna. Pero hai quen sabe entender a complexidade e navegar, quen pode aproveitar todo ese coñecemento acumulado para unha vida mellor; chegar a ese punto non é fácil, podemos empezar por un mesmo e ir construíndo cos demais.

Os meses de verán son tempos de vacacións para algúns, poida que as vacacións sexan pequenas, un oco digno para descansar. Nesta época podemos adquirir unha actitude que nos axude a xestionar a complexidade: educar a atención que prestamos ás pantallas. Un cambio de conduta non se dá dun día para outro, sobre todo coas pantallas e a dixitalización, que hoxe en día están moi enredadas nas nosas vidas. Pero aos poucos podemos tentar deixar as pantallas nun segundo lugar e dar pasos para realizar outras actividades. As estratexias que adoito seguir para levar a cabo este cambio son bastante evidentes: desde o punto de vista da distribución, é dicir, as pantallas tratando de materializar o xogo, as relacións e o pracer no traballo, na xestión e na creación. Doutra banda, a procura de espazos: cando hai persoas que necesitan atención na contorna, dou unhas horas diarias ás tarefas con pantalla, as horas que a contorna non necesita. E por suposto, o máis eficaz é reducir a actividade, gozar deste pequeno espazo de descanso, apagar as pantallas e que a corrente non leve o teu tempo de vacacións!