Que fácil xulgamos as persoas á beira (ou non á beira). Todo o demais é fácil, salvo o propio. Enseguida buscamos unha solución á dos demais. E o difícil que é xestionar o que un ten dentro. Moitas veces idealizamos a persoas concretas, coma se todo fóselles ben. E que pouco sabemos do que teñen dentro, á parte da imaxe.

A min as raparigas deportistas envexábanme de pequeno. Habíaos idealizado. Pensaba que para ser deportista había que seguir un certo estereotipo: comer san (sen chocolate), non ter moito peso e moverse co pelo fermoso e correr ben. Eu estaba fóra dese canon. Non tiña bos cabelos, tiña moito peso e era torpe ao correr. Imaxineime o torpe que era, en Primaria, cando facía a educación física, tiraba os valos. Non me gustaba moito a educación física que nos ensinaban na escola. Case todos os xogos que se facían estaban relacionados coa carreira e eu non me levaba ben niso. Ensinábannos moitos xogos relacionados coa resistencia e ningún para traballar a forza.

Sentía que non valía para facer o que nos ensinaban, e metéulleme na cabeza que eu non podía ser deportista. Pero non só a min, a miña contorna e sobre todo a miña familia pensaban o mesmo. Quizá porque era un pouco torpe, quizá tamén porque tiña máis peso do que me correspondía. Pero a vida dá mil voltas, e crer que, hoxe en día, teño poucos días sen facer deporte.

Aprendín moitas cousas. A primeira é que hai mil tipos de deportes e a clave está na procura do gusto. Que hai que deixar ao carón a vergoña (aínda que as tripas sempre bailaron as primeiras veces). Todos temos as primeiras veces e aquí ninguén naceu apreso. Aprendín que non hai que idealizar. Que aquí todos temos os nosos problemas, que cada un ten os seus e que é necesario pedir axuda (aínda que pareza difícil). Aprendín que podo ser deportista e que se poden romper todos os estereotipos. E que non hai que ter bos cabelos para correr.

Aínda que a teoría parece sinxela, a práctica é difícil. Por iso, a pesar de ter catro txapelas para levantar pedras en Euskal Herria, cústame dicir que son deportista. Pero ensineille a Karmele de pequeno que, aínda que non se cree de pequeno, é capaz de moitas cousas que se propón a si mesmo.