argia.eus
INPRIMATU
Novena e última
Nagore Irazustabarrena Uranga @irazustabarrena 2024ko uztailaren 05a
Britannica

Nacemento 7 de maio de 1824. Ludwig Van Beethoven (1770-1827) 9. Estrea da Sinfonía. Foi a última sinfonía que escribiu o compositor alemán, pero en canto á intención, pódese dicir que foi a primeira. Beethoven escribiu a Sinfonía n.º1 nos anos 1799 e 1800, anos antes de que nacese na súa cabeza a n.º9 en 1793.

O ano anterior, o mozo Beethoven instalouse en Viena en 1792, con Joseph Haydn como mestre. De feito, viaxou antes á cidade, con tan só 16 anos, co obxectivo de ser alumno de Mozart. Pero a súa nai púxose enferma e tivo que volver ao seu pobo natal, Bonn. Cando volveu a Viena, Mozart xa morrera.

Pouco despois da súa segunda visita a Viena, aos 23 anos, leu a Oda da Alegría do poeta alemán Friedrich Schiller (1759-1805). No bulebule das guerras napoleónicas, a mensaxe do poema afectou ao mozo Beethoven: a paixón pola paz e a igualdade entre os pobos. E pensou en pór música a esas palabras.

A pesar de romper as regras, tivo un éxito tremendo na estrea. O compositor estaba alí, pero non puido ouvir os aplausos, porque xa tiña o oído completamente perdido.

Tres décadas máis tarde materializaríase a idea da nova, cando formou unha peza revolucionaria que hoxe consideramos clásica. Até entón as sinfonías tiñan unha duración aproximada de 30 minutos, pero Beethoven alargou a novena a 70 minutos. Ademais, as sinfonías eran en si mesmas pezas instrumentais, e Beethoven engadiu catro voces e un coro completo para interpretar a Oda da Alegría.

E a pesar de romper as regras, tivo un éxito tremendo na estrea. O compositor estaba alí, pero non puido ouvir os aplausos, porque xa perdera a súa audición por completo. Foi a súa última aparición pública e faleceu tres anos despois.

A obra, himno da Unión Europea desde 1986, é a peza máis interpretada de todos os tempos e, con motivo do bicentenario, este primeiro posto viuse reforzado este ano. Neses 200 anos, 9. Habemos interiorizado o son da sinfonía, pero non a mensaxe que gardan as palabras de Schiller.