O gusto é meu
Unha imaxe vale máis que mil palabras. Lin ao xornalista e escritor Pascual Serrano que non hai máis mentira que iso. Escribiuno hai dez anos, cando empezamos a ver que a imaxe ía comer a palabra enteira. En fin, que se poden refutar os proverbios.
Outra: nada escrito de gustos. Non sei si foi así cando inventaron a frase, pero hoxe en día non se pode dicir. Por exemplo, está bastante estendida a idea de que os gustos, polo menos en parte, son unha construción social, e ultimamente escribiuse moito sobre iso, escríbese. Por tanto, así como polo xénero, a raza ou a clase refugamos ou axustamos as palabras, os xiros e as expresións, non poderiamos facer o mesmo con elas, simplemente, porque deixaron de ser verdades? Ou polo menos, evitalo.
Volvendo aos gustos, e en concreto aos gustos musicais, o que fose Iñaki Segurola deixou dito no seu extenso legado que non escribiu unha proposta para desconstruir a construción social: unha canción, un músico, un disco, que estás só, e que che di? Gustoulle? Até aquí, xa está. Se non, se empezamos a ir máis aló, o perigo. Non creo que sexa así, e ademais a xogada paréceme perigosa, pero me di algo, creo que o entendo.
Cando escoito grupos en eúscaro ou en castelán sei que me toca escoitalos. Pobre home: nin sequera pode saber se o pracer de escoitar a Stromae é 'guilty' ou 'inocent'
De face ao exame de francés da Escola de Idiomas, para facer un pouco de oído, escoitei, entre outras cousas, música cantada en francés. Tirando do que o profesor puxera na clase, ouvín sobre todo a dous artistas que seguramente non escoitaría doutro xeito. Hipers famosos, completamente mainstream, rellenadores de estadio, fan hip-hop e música electrónica en diferentes doses.
Ben, unha vez chegado até aquí, confesión: Bigflo & Oli un, Stromae o outro. Ouvinos, coa escusa de practicar francés ao principio, pero tamén moi a gusto, ao final. E pregúntome si están de acordo co que eu debería ouvir, co que son eu. Vanme a gustar? Que xente escoita isto? Os que me rodean? Que opinan destes grupos os franceses do meu estilo? Non teño referencias. Cando escoito grupos en eúscaro ou en castelán sei que máis ou menos me toca escoitar a eles.
Tocamos? Pobrecillo meu: non se sabe si o pracer de ouvir a Bigflo e Oli e Stromae é guilty ou inocente.
Quítanse os cascos e a pregunta que segue ás audiencias é sempre a mesma: Como cheguei eu até este cárcere?
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Ukrainako gerrar hasierako zergatiak ez dira azaldu zizkigutenak bakarrik, beste arrazoi batzuk ere badaudelako. Errusiak zioen Ukrainako errusiar hiztunen defentsarako urrats bat eman behar zuela; Ukrainako Gobernuak, aldiz, Errusiaren armadari aurre egin behar zitzaiola,... [+]
Ekonomialariei asko gustatzen zaizkie merkatuen jokabideak adierazten dituzten grafikoak, kurbak alegia. Deigarria egin zait zentzu horretan Pluralistic webguneko “The future of Amazon coders is the present of Amazon warehouse workers” artikuluan (Amazonen... [+]
O pasado mércores, a Facultade de Educación de Leioa estaba cargada de estudantes, xa que viña Samantha Hudson. É un artista, cantante e influencer transgénero mallorquino nado en 1999. A estrela dos encontros Kantatzen Herria contaba cunha fileira interminable de selfies e... [+]
Bekatu bat aitortu behar dut hemen. Duela lau urte, ohitura berri bat sarrarazi nuen nire bizian: igande gauetan, kaka kanoi baten antzera "informazio" jarraikia hedatzen duen CNews telebista kate ultraeskuindarra begiratzen hasi nintzen. Hasieran ordu erdi bat astero... [+]
Hay coincidencias sorprendentes na vida. Cantos espectadores poderían reunirse no Teatro Arriaga? Cantos aseos hai en cada planta? Que probabilidades hai de que dúas mulleres guipuscoanas coincidan no mesmo instante e lugar, despois de 35 anos sen verse?
Así atopei a Itziar... [+]
Transfeminismoak argia eta konplexutasuna ekarri ditu gorputz, genero eta desirei buruzko eztabaidetara. Hala ere, itzalak ere sortu ditu. Ustezko koherentzia politiko erradikal baten izenean –askotan hegemonia oso zehatz bati lotua–, diskurtso transfeminista batzuek... [+]
Vivimos tempos curiosos e realmente vivimos. Son tempos nos que se di que a educación está en crise e, polo menos, á vista de todos, a bolita ten xa 2.361 anos.
Non fora da academia de Platón, o seu querido mestre Aristóteles, para erixir un liceo. Un Liceo, evidentemente,... [+]
Hai unhas semanas, na rúa Deputación, no centro de Vitoria-Gasteiz, dous homes arroxaron a unha persoa sen fogar desde o pequeno rellano da escaleira que daba ao exterior do local onde durmía. Non só o derrubaron, senón que inmediatamente colocaron ante a lonxa unha varanda... [+]
Recentemente abriuse o plan de ordenación urbanística exipcio para o territorio de Gaza. Un debuxo recolle as rúas, edificios e imaxinarios do futuro, sobre unha realidade que aínda cheira a metralla e a artefactos explosivos. Proposta urbanística, utilizada como outro... [+]
Tanto feministas como ecoloxistas vimos a oportunidade de pór a vida no centro da pandemia de Covid-19. Non eramos uns idiotas, sabiamos que os poderosos e moitos cidadáns estarían encantados de volver á normalidade de sempre. Especialmente, os que pasaron un confinamento... [+]
O último informe do Instituto Vasco de Estatística, Eustat, destaca que aumentou a sensación de inseguridade cidadá. En Gurea, en Trapagaran, Seguridade xa, algúns veciños chamaron a manifestarse contra os delincuentes.
Dous foron as razóns que levaron a esa sensación... [+]
Hai vivendas que están subscritas a portais de venda porque queren comprar unha casa. De cando en vez fan citas para ver as casas, e estou seguro de que o vendedor sabe que esas persoas non comprarán a casa, non polo que atopan na visita, senón polo que non teñen... [+]
Arthur Clark escribiu en 1953 a novela distópica O fin da infancia: unha descrición dunha sociedade que deixou de xogar. E non é o momento de xogar especialmente a infancia? O momento de xogar, de sorprender, de ver e de facer preguntas vivas. O momento de deixar o espazo... [+]