Cerco
Os vascos e os cataláns vivimos nun estado de sitio en España, e ademais non temos unha conciencia clara diso, creo. En Cataluña isto foi moi evidente nas últimas eleccións e na situación posterior.
O que sucedeu é realmente analizable: A intervención dos poderes fácticos españois na campaña electoral, dirixida directamente desde Madrid e os “desembarcos” dos axentes estatais que se produciron posteriormente nos territorios cataláns. Destaco a máis espectacular: A actitude de Pedro Sánchez cara a Cataluña. Tras o desternillante melodrama do seu “cinco días”, o efecto orientouse directamente a influír nas eleccións catalás, utilizando de forma exclusiva e irreverente tanto TVE como outros medios de comunicación estatais, e posteriormente aparecendo de forma reiterada en Cataluña (principalmente en Barcelona) e participando, anunciando ou sorpresivamente na campaña.
Paralelamente, os medios de comunicación máis poderosos do Estado, tanto na radio televisión de prensa como nas redes sociais, actuaron continuamente contra os independentistas cataláns e máis concretamente contra Carles Puigdemonte.
Na práctica pódese dicir que houbo unha competencia electoral absolutamente desequilibrada e que os resultados se cociñaron en gran medida fóra de Cataluña. Lembrar que despois daquel show de cinco días de Pedro Sánchez, nun intervalo curto de tres ou catro días desde o inicio da campaña catalá, a lista do PSC-PSOE de Salvador Illa pasou dous puntos na estimación de votos de forma significativa. Os efectos do tsunami intervencionista que veu despois son difíciles de determinar, pero víronse nos resultados finais.
En Cataluña ou no País Vasco, quen queira ver ao PSOE como aliado progresista para evitar o goberno da dereita e o extremo dereito, engánase a si mesmo
No contrapunto, descubrimos como Carles Puigdemont, exiliado xa seis anos, excluíuse do espazo electoral, dos debates centrais, dos actos máis espectaculares da campaña, que se converteu no principal referente do independentismo electoral.
Todo o que mencionei anteriormente é unha mera constatación. Pero o máis sorprendente foi despois: Unha interpretación totalmente manipulada dos resultados das eleccións catalás e, como consecuencia, un clima político asfixiante creado polo Estado español e o propio goberno do PSOE. A doutrina oficial ha decidido rapidamente, e fixo crer a todos, que en Cataluña o unionismo español gañou as eleccións e con iso o camiño cara á independencia pechouse para sempre, e agora non hai outra alternativa democrática que pór a Salvador Illa (é dicir, España) no poder catalán.
En Hego Euskal Herria non nos libramos do PSOE style. Tres semanas antes celebráronse as eleccións no País Vasco, e entón tamén vimos como actuaron os señores do “goberno progresista” madrileño, cando viron perigar o comodín de alianza PNV-PSOE para non obter suficientes votos, entón sacaron a batería mediática madrileña de manipulación e tolearon a alternativa crecente e conxelaron a súa ascensión.
En Cataluña ou no País Vasco, quen quere ver ao PSOE como aliado progresista para evitar o goberno da dereita e da extrema dereita, engánase a si mesmo e condena a nós, os cidadáns, á frustración permanente. Pregunte aos seguidores de Esquerra de Cataluña. Porque o propio PSOE é o gardián de todas as estruturas tanxentes e opresoras deste Estado español. Pola contra, a nosa opción está na consolidación do traballo nacional e na revitalización da independencia.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Hai quen, sendo un cerebro brillante, con definicións de "pouco detalle", son expertos en transformar e transformar o mesmo, dito doutro xeito. Era súa e foi un proxecto in eternum que se repetiu durante décadas. Esta era unha das principais razóns para deixar de ser... [+]
O 26 de decembro, durante un ataque aéreo, o Exército israelí matou a cinco xornalistas palestinos que tentaban chegar á cidade. Con eles mataron a 130 xornalistas palestinos. Esta noticia lembroume un par de cousas, a primeira, a persecución que sofren os verdadeiros... [+]
Nos últimos meses tocoume traballar en varios institutos e, nalgún momento, tiven que falar cos alumnos das posibilidades que ofrece o mercado laboral. A tipoloxía dos alumnos é variada e nunha mesma cidade varía moito dun barrio a outro, dun instituto a outro, e tamén... [+]
A nena que aparece no centro da fotografía, que dificilmente se pode considerar histórica, está a escribir unha lista de adxectivos: eu, ti, el, nós, vós, eles. Mirando cara abaixo, non puiden ver como era a súa mirada.
Insensible ao labor do fotógrafo, vostede, lenta e... [+]
Cando traballas con persoas maiores ou con persoas con diversidade física e neuronal, dásche conta de que a idea da competencia na nosa sociedade limítanos moito como especie. É dicir, o noso sistema ponche en valor por facer as cousas de maneira específica, e o que non o... [+]
Quería escribir polas luces de Nadal e reivindicar que se converta nunha tradición anual nesta época de iluminacións de rúas, un espazo público acolledor, alegre e gozoso desde o punto de vista da clase. Pero, por suposto, tamén espazos públicos cálidos onde algúns... [+]
Perdoa aos carballais, encinares, olmos, garzas, fresnos, alisedas, castañares, bidueiros, gorostidias, manzanales, piñeirais e a todas as sociedades das árbores, pero hoxe o hayedo ten unha cita con motivo das celebracións da fronteira invernal.
Resúltame máis fácil... [+]
Volve Euskaraldia. Ao parecer, será na primavera do ano que vén. Xa o presentaron e a verdade é que me sorprendeu; non o propio Euskaraldia, senón a lema del: Farémolo movéndonos.
A primeira vez que a lin ou escoitado, vénme á cabeza o título da obra que puxeron para... [+]
Ildo beretik dator Eusko Jaurlaritza berriaren politika. Hitzak bai, baina ekintzak ez dira argi ikusten Pradalesen gobernuak aurkeztutako aurrekontuan.
Cando o sistema colonial capitalista heteropatriarcal cuéstionase e loita, ataca sen piedade. Utilizando todas as ferramentas ao seu alcance para fortalecer, fortalecer e consolidar o poder institucional, os medios, a xustiza, a lingua, a cultura, a violencia...
En Suíza,... [+]
Non sei si vostedes tamén teñen a mesma percepción –recoñézoo: aquí empecei a escribir de maneira acientífica–. Refírome á extensión natural da palabra preguiza. Cada vez escoito máis nos recunchos de Hego Euskal Herria: eúscaro, español e, por suposto,... [+]
Moitos en Nadal sentimos máis preguiza que ilusión ao pensar nas comidas e encontros familiares. Pero adiantámosvos que non é a comida a que nos fai sentirnos colectivamente incómodos, senón a normatividad que define á familia tradicional. É máis,... [+]
Sempre me pareceu máis significativo o modo que se di en castelán aos carruajes que se poden atopar aquí e alá: humilladero. Non é un nome bastante lixeiro, branco ou non ten ningunha connotación? Á fin e ao cabo, todo o que pasaba por alí debía ser humillado. É sabido... [+]
O final da República Árabe Siria causou unha gran sorpresa pola forma en que se produciu: rápida e case sen resistencia. Con todo, non é tan estraño si temos en conta que o país estaba destruído, empobrecido e trocado. Hai tempo que a maioría dos sirios non se preocupaba... [+]