A pornografía foi obxecto de debate durante décadas e en boa parte do debate foi unha visión moralista e alarmista por parte da sociedade adulta. Con todo, é hora de cuestionar esta mirada estreita e de comprender a pornografía desde unha perspectiva máis ampla e precisa.
En primeiro lugar, a pornografía non é un fenómeno novo nin exclusivo da era dixital. A súa presenza na sociedade contemporánea reflicte a evolución no tempo das actitudes e prácticas sexuais. Con todo, a mirada moralista (e sexófoba) tende a demonizar a pornografía como algo prexudicial ou inmoral en si mesmo, sen recoñecer a súa complexidade e diversidade.
Ademais, a visión alarmista da pornografía (ver última campaña de Emakunde) non ten en conta a miúdo que a pornografía pode ter significados e funcións diferentes para moitas persoas. Para algúns, a pornografía pode ser unha forma de explorar a sexualidade, de aprender sobre o pracer e a intimidade, ou de ampliar o imaxinario erótico. Con todo, a narrativa moralista tende a meter e estigmatizar a quen consomen pornografía nun mesmo saco, sen ter en conta os matices.
A mirada moralista (e sexófoba) tende a demonizar a pornografía como algo prexudicial ou inmoral en si mesmo, sen recoñecer a súa complexidade
Tamén é importante recoñecer que a pornografía non é prexudicial en si mesma, aínda que pode converterse nun problema cando se consome acrítico ou perpetúa estereotipos prexudiciais sobre o xénero, a sexualidade e o corpo. Pero en lugar de demonizar a pornografía no seu conxunto, debemos apostar por unha visión máis crítica e reflexiva que recoñeza os aspectos positivos e os riscos que pode ter.
Esta visión máis ampla é necesaria porque a visión moralista da pornografía ten consecuencias negativas, como a sobrecarga de censura ou a criminalización e patoloxía do contido sexualmente explícito. Isto, ademais de limitar a liberdade sexual e a propia decisión, dificulta a axeitada educación sexual e a prevención de condutas sexuais perigosas.
É hora, pois, de deixar de lado visións obsoletas, simplistas, estigmatizadoras e prohibitivas. E para abordar a pornografía dunha maneira máis crítica, informada, reflexiva, construtiva e pausada (tamén no ámbito educativo).