Como vén sendo habitual nas últimas tempadas, a ABAO preparou un bonito recital para o último título da tempada, que serviu de preludio. A mestura de ópera

e zarzuela foi unha gran idea. Porque moitos cremos que non sería mala idea que

algunha vez

se incluíse algún título de xénero menor nas tempadas da ABAO. Nesta ocasión puidemos comprobar a adecuación das voces e formas de cantar dos dous solistas a estes dous estilos. O resultado foi extremadamente agradable e lixeiro. Como novidade, a actriz Maite Marín representou con intención cómica un guión que dá continuidade a todas as pezas do recital. En realidade, este elemento estivo sobrante e non achegou moito á sesión. O barítono

Juan Jesús Rodríguez mostrou gran voz e seguridade durante todo o recital. Considérase un dos mellores barítonos verdianos internacionais e puidemos comprobar por que se considera así. Si puo de I Pagliacci de Leoncavallo? tanto na canción Io morrò, ma lieto in core, de Don Carlo, de Verdi, mostrou unha elegante canción e a rotundidade da voz. A

outra protagonista da noite, a

soprano Graciela Moncloa, estivo á altura das súas expectativas. Grazas ás dúas óperas que interpretou, Ou mio babbino caro, de Gianni Schicchi (Puccini), e Soa, perdu e abbandonata, de Manon Lescaut (Puccini), atopamos a un cantante cheo de emocións, cuxa voz se adapta perfectamente aos papeis de Puccini. Na

segunda parte, dedicada á zarzuela, a frescura dos intérpretes e o dominio do xénero fixeron que o público goce sen dúbida. Soprano e barítono destacan nos romances que interpretaron, pero o mellor chegou aos últimos duos do programa. Os dous solistas actuaron perfectamente en Por que dos meus ollos (A Revoltosa) de Chapí e Hai tempo que veño ao taller (A do feixe de rosas) de Pablo Sorozabal. Nesta última, Graciela Moncloa e Juan Jesús Rodríguez tiveron unha interpretación especialmente sorprendente. Que ganas espertounos a todos de ir a unha boa representación desta bela zarzuela, unha xoia de Sorozabal! Como propina, Rodríguez regálanos a elegante versión da romance Sasibil,

a miña caserío de Guridi. Un bo final.