“Cada vez máis a favor”. Euskaltzaleen Topagunea presentou o pasado mes de abril en Pamplona un documento titulado así.

A preocupación polo afastamento dunha parte importante da sociedade do país das actitudes positivas cara ao eúscaro entre as persoas que falan euskera en Navarra remóntase a tempos inmemoriais, o que dificulta a supervivencia e a revitalización do eúscaro. Así, hai tres anos púxose en marcha a iniciativa que se plasmou no documento publicado o pasado mes.

En definitiva, trátase de ofrecer “asiduos para cambiar as percepcións e posicións a favor do eúscaro a un grupo de persoas que hoxe en día non senten adheridas ao eúscaro”. Os seus autores non evitaron que as colisións entre os diferentes proxectos de Estado ou os intereses das partes afecten a esta cuestión. Pola contra, consideran conveniente situar “o relacionado coa revitalización do eúscaro fóra dese remolino” e propor “mirar máis aló da tradicional mirada dicotómica desde o choque entre as identidades nacionais”. E é que consideran importante que “transmitir á sociedade navarra unha actitude favorable ao eúscaro, máis aló de ser unha cousa dos nacionalistas, é unha posición política: pluralismo, igualdade, convivencia, uniformización e autoritarismo”. Isto, para eles, “debería axudar a construír novas alianzas e complicidades”.

O obxectivo de “buscar e coidar aos aliados” é, por tanto, o de “empatizar” con eles. Para iso, en cada caso, lémbrase a importancia de “marcar ben as prioridades e medir o impacto da iniciativa que se expón”, é dicir, “medir ben a balanza entre o impacto social que xera a iniciativa e o beneficio que reportará”.

Claro que as cousas veñen cando logo leva á práctica. Non sempre é fácil adiviñar que é o que hai que facer na tarefa de achegar as actitudes a favor do eúscaro a quen non importan ou están lonxe. Máis fácil é o que non hai que facer, porque é tan evidente. Por exemplo, a aqueles que manteñen a tradición fotográfica de presos na Korrika de cada exercicio, alguén –un amigo, un dos amantes– debería explicarlles que é o que o ruído que xeran en cada ocasión ao redor deses cartelitos de parabén axuda aos obxectivos da carreira e a que poucos compañeiros de viaxe, a que poucos aliados, achega ao eúscaro. Aínda non perdín a esperanza.