Confundir o autotunea co rock é o maior sacrilero

para os peneanos: é “Trampa”, iso non é música, pode facelo calquera. Con todo, os músicos saben que si á guitarra eléctrica quítanselle os efectos pedais, é un vulto e sobre todo difícil de interpretar. É dicir, que as tecnoloxías son unha ferramenta máis. Os de Chopete veñen de Bilbao co seu primeiro longo traballo, que xa publicara un EP, e no seu primeiro aspecto fixeron o tuneado pop-rock. Oído máis, ten sucidade da cebada e actitude da bomba. Pero se teñen por encima de todo, a pesar de perpetuar a escuridade, bastan de alegría e entusiasmo. Vénlle ben a etiqueta que utilizan os de Madeleine: poz rock. Os Chopet comen o escenario como

algúns animais. A porta de entrada do micrófono, os riffs agresivos do baixo, as baterías tan sinxelas como potentes... Andoni Barinaga Rementeria (batería) e Iñigo Guemes Wemes (baixo) din sempre o mesmo: “Cando subimos ao escenario non sabemos que vai pasar... Bo, non sabemos que vai facer Jone!”. Aínda que o grupo é un grupo, Jon Fernández é o guitarrista e cantante responsable do caos, a besta que come a táboa e o cazador.

No Coitelo Ensinar, recolléronse pezas de aí e de aquí, e en principio non parece que pensen demasiado na estética do concepto disco. O colorido zoológico das pantasmas da pel é un indicador diso. Pero ao navegar entre cancións e cancións, todos teñen o mesmo alma: riffs fortes, enerxía e melodías moi intensas. Nos concertos cantaranse refráns saltando, xa sabedes: “Aínda que caian, unha e outra vez, ensínase o coitelo!”. Eu non sei para que

ten a xente manager e por que lles deixan escribir. Airaka define ao grupo como “unha proposta de son post-millennial que non deixará frío ao oínte”. E creo que, como ao principio deste artigo, levamos tempo pedindo desculpas e explicando pola noticia. Creo que é porque o ecosistema da cultura vasca non ten espazo de debate nin costume. É hora de achegarse aos grupos para ir

un pouco máis aló do uso que fan dos estilos e as tecnoloxías. Veño repetir o de sempre: de onde se fai e para quen. Ese é o único debate interesante. Os chopetes saben e gañan os seus corazóns cando viaxan. Porque son uns anacos de on, e fano por dentro.