Poboación inexistente
“Nacemos nun pobo que non é, e nós, desde logo, compréndese que non somos”, Joseba Sarrionandia.
Moitas veces pregúntome que ocorreu cando a sociedade alemá coñeceu as consecuencias do nazismo, é dicir, como unha comunidade tan culta e tolerante aceptou, de súpeto, asasinar a moitas persoas no seu nome.
Juan Irigoyen rememora no seu blog o que escribiu Gunter Andersen en 1956: “Para apagar de antemán calquera motín, sobre todo non debes actuar violentamente. Os métodos arcaicos, como os utilizados por Hitler, están completamente obsoletos. Hoxe só hai que crear un forte condicionamento colectivo para que a mesma idea de rebelión non pase pola mente da xente”. E iso é o que estamos a ver na realidade de hoxe: non somos capaces nin de organizar unha pequena rebelión ante un xenocidio, porque a capacidade de resposta da xente está totalmente anulada.
Que pensarán en Gaza ou Congo, dentro de cen anos, sobre o que fixo o País Vasco (pobo inexistente) fronte aos xenocidios? Lembrarán as mobilizacións que realizamos? Os nenos de Gaza actuais, si están vivos dentro de vinte anos, saberán que defendeu e amou aos pobos situados a ambos os dous lados dos Pireneos, mentres eles enfrontáronse á fame?
Son pesimista. Eu creo que dentro duns anos ninguén saberá que fixemos os vascos para facer fronte a outras masacres de Gaza ou do mundo. Porque, en definitiva, no concerto internacional non temos voz propia: como di Sarrionandia, non somos.
Que pensarán en Gaza ou Congo aos cen anos sobre o que fixo o País Vasco (pobo inexistente) fronte aos xenocidios?
Con todo, os nosos representantes queren ter un oco nas institucións españolas. O Congreso de Madrid, convertido nun circo calapitoso, permite aos políticos vascos amornar un pouco o ambiente, aínda que de cando en vez, mentres outros se insultan. Non é un lugar moi eficaz para cambiar a realidade, pero polo menos os de aquí mostran unha boa educación.
Tamén é certo que os portavoces do pobo inexistente teñen que escoitar alí cousas graves. Por exemplo, o ministro de Defensa anunciou a guerra contra Rusia, que aumentará o gasto militar a 24.000 millóns de euros (máis do 2% do PIB esixido pola OTAN); ou, por exemplo, a “solicitude de suspensión humanitaria inmediata” asinada por España para Palestina xunto con outros estados da Unión Europea. Ursula von der Leyen e Pedro Sánchez aclara cun sorriso que “a pausa non é unha tregua” e, o que é máis grave, seguirán vendendo armas a Israel sen ningún tipo de pudor.
Pero soñemos por un minuto. Imaxinemos que os nosos representantes políticos son capaces de superar o citado “condicionamento colectivo” e súmanse ao goberno de Sánchez, que subirán a súa aposta por manter o apoio parlamentario que lle outorgan en Madrid e esixirán a ruptura das relacións políticas e económicas con Israel. Quizais o pobo inexistente non ten tanta forza para loitar contra o xigantesco e cruel estado de Israel... pero o intento sería colosal, non?
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
O 25 de novembro, Día Internacional contra a Violencia Machista, a Secretaría Feminista do sindicato Steilas publicou un cartel: O noso corpo é un campo de batalla, e todos os centros educativos de Hego Euskal Herria recibírono. Queremos denunciar a violencia que sofren as... [+]
Vivimos nun contexto no que os discursos de odio antifeministas e racistas a nivel mundial están a aumentar gravemente. As narrativas de extrema dereita insérense en todo o mundo tanto polas
redes sociais como polas axendas políticas. O racismo e o antifeminismo... [+]
Moitas veces, despois de mirar as brumas desde a miña casa, ocorreume non coller paraugas, aínda que saiba que vou acabar de empapar. Por que será? Talvez non lle apetece coller o paraugas? Quizá coa esperanza de que non me molle? A pesar de todo, a conclusión foi sempre a... [+]
Recordo que con 16 anos, a Ertzaintza identificoume por primeira vez nunha concentración a favor do eúscaro ante os xulgados de Bergara. Criamos que en Euskal Herria era lexítimo o clamor pola euskaldunización dos tribunais, pero tamén entón faltaría algún permiso,... [+]
O desastre provocado pola pinga fría en Valencia deixounos imaxes dramáticas, tanto polas consecuencias inmediatas que tivo, como porque nos adiantou o futuro que nos espera: que este tipo de fenómenos climáticos extremos van ser cada vez máis numerosos e graves. Isto... [+]
A actualización do Plan Enerxético de Navarra pasa desapercibida. O Goberno de Navarra fíxoo público e, finalizado o prazo de presentación de alegacións, ningún responsable do Goberno explicounos en que consisten as súas propostas á cidadanía.
Na lectura da... [+]
Desde a desaparición da Unión Soviética, a rusofobia foi crecendo. O concepto de seguridade do Consello de Seguridade da ONU de 2002 é moi claro e indica que a seguridade e estabilidade do planeta deben depender dos Estados que non teñen intención de desafiar a Estados... [+]
Andoni Urrestarazu Landazabal naceu na localidade de Araia o 16 de xullo de 1902 e faleceu en Vitoria o 21 de novembro de 1993. Xa se cumpriron 31 anos e creo que é o momento de recoñecer o seu nome e ser, xa que non se coñece ben o legado que deixou. Umandi utilizou o nome... [+]
A escritura de autobiografía é, segundo din, a ferramenta máis eficaz para o desenvolvemento persoal, a máis liberadora. Tirar das cousas do pasado e lembralas, parece que axuda a desatar os nós do presente. Si, axuda a entender o presente e a debuxar un futuro que nos... [+]
Fixen un repaso desde o anuncio da pandemia até a traxedia de Valencia e concluín que a nefasta xestión institucional que ten a mentira e o forupe como devasa é constante da clase gobernante.
Non temos un gobernante substituto válido mentres este sistema pendular non se... [+]
O 19 de novembro é o día mundial do baño. Aínda hoxe, no século XXI, moitos traballadores e traballadoras, aquí, no País Vasco, non teñen dereito a usar o baño nas súas xornadas laborais. Exemplo diso son moitos os traballadores do transporte.
Os aseos son a clave da... [+]
“Apréndese andando e cantando”. Esta foi unha das materias desta semana nos grupos de C2. Non se trataba de aprender a cantar ou a pé, senón de utilizar correctamente o futuro. A actividade deume que pensar e pregunteime como aprendemos a ensinar. Ouvín a moitos que... [+]
Sabemos que a intelixencia artificial está a representar moitos campos no ser humano: confort, velocidade, eficiencia... Fixéronnos crer que o esforzo humano é un obstáculo nas necesidades de velocidade deste mundo capitalista. As agresións para reducir as nosas... [+]
Nas últimas semanas non foi posible para os que traballamos en arquitectura que o fenómeno climático de Valencia non se traduciu no noso discurso de traballo. Porque debemos pensar e deseñar a percorrido da auga en cubertas, sumidoiros, prazas e parques de edificios. Sabemos... [+]
A autoestima ás veces parece algo íntimo. Pero se a autoestima ten que ver coa imaxe que un ten de si mesmo, co valor que se dá a si mesmo, tamén terán que ver as decisións que poida tomar. Que valor ten alguén que non pode decidir? Entón pómonos a mirar á nosa nai. E... [+]