As mañás empecei a beber che match para ser máis feliz. Segundo os anuncios que me aparecen no meu móbil, a bebida verde elimina todos os males, especialmente a ansiedade e o cansazo. Si o diaño tivese sabor, tería sabor che matcha. Ou o sabor algarroba. Ao final hei engantado o sabor amargo, como o demo.

A felicidade conséguese con méritos no capitalismo; a felicidade non vén devaluada, hai que facer algo para ser feliz. Consumir preferentemente. Dicía Juanjo Olasagarre no seu libro Zatak biziz poesia, fai 24 anos, que a felicidade é unha ditadura democrática imposta por burgueses doilores heterosexuais. A medida que pasan os anos doume máis sentido a esta frase. Si a felicidade está causada pola hexemonía, nunca poderemos ser felices na contrahegemonía. Esta incompatibilidade tranquilízame. Axúdame a desmontar o mito da felicidade. Con todo, de cando en vez, a pesar de saber que non van ser conscientes do mito e que non van funcionar, tento facerme máis feliz. Quen non vive en contradición vive en privilexio, está claro.