Unha decisión da Deputación Foral de Álava deixou sen servizo domiciliario a máis de 150 persoas, segundo denunciou EH Bildu. A asociación navarra Thycna denunciou que moitas mulleres inmigrantes necesitan dispor dunha habitación a cambio de 700 euros, de persoal doméstico ou dunha interna. LAB denuncia que a negativa a negociar o convenio laboral dos empregados de fogar impide mellorar as súas condicións e asegurar os seus dereitos laborais. O coidado segue sendo fonte de noticias. Non foi unha noticia, pero se a noticia que merecería algunha liña de cabeza é que o coidado percorreu o seu camiño e ocupou o seu lugar na maioría dos programas electorais.

Quen desde o Goberno Vasco quere dirixir as políticas públicas ha tido que entrar en propostas concretas sobre o sistema de vixilancia e mollarse a vixilancia ante os requirimentos que se fixeron en folga. A loita polo coidado forzou as decisións políticas, xa sexa para asumir reivindicacións ou para obvialas, e así se crearon oportunidades que antes non existían para avanzar cara ao sistema de coidados que queremos conseguir.

Afogarse institucionalizando as loitas é unha estratexia antiga e coñecida, e ese risco segue existindo. Pero para que as reivindicacións se convertan en políticas públicas e os cambios que esiximos fáganse realidade, esas loitas teñen que percorrer o seu propio camiño nas institucións. E abrimos esa porta. As condicións para dar continuidade á loita por construír un novo sistema que reorganice as tarefas de vixilancia son hoxe mellores. Non é pequeno o que trae a mobilización, non son poucas as razóns que temos para seguir mobilizando e presionando.