A AUTODESTRUCIÓN COMEZOU. 3, 2,1... ZON!! !

Bidehuts, 2023

----------------------------------------------------------

Darlle demasiada importancia a que sexa politicamente correcto, pero nun momento no que falta a política
correcta, direi que desde Abregotarrak, como desde os porcos, todo é aproveitable… e bo! Son artistas en moitos sentidos e proxectos liderados por dous irmáns (Bap!, O Eu e o Dispositivo) son rompedores, imaxinativos e únicos.

Tivo varias vidas en dispositivos: Foi creada por Mikel en 2002 e con ela Metak estreou a submarca para outros traballos
baixo o nome de Pil-Pil Sessions. O tempo tragoullo cun exercicio de experimentación que escribiu a banda sonora do tráfico rodado por cámaras urbanas.

Pero, en 2021, Mikel volve compor e coa axuda dos irmáns Okene-Eneko e Drake (o tres membros de Bap!) revive o proxecto e Hai Ollos, Verdades? deron a luz o disco. Jarmusch, caserío, electrónica, escola de hardcore-punk, e sobre todo danza e risa por reivindicación. Os
Marianos (Inoren Ero NIN, Anari…), substituíndo a Drake, empezaron a ofrecer concertos en formato trío e sentados con Okene, atril. Outra formulación estética minimalista pero efectivo que favoreza a danza e o pensamento a partir da base orgánica.

Abren o disco con autotune, coa música dos vellos versos que escribiron ao seu prometido, un pelotari espectacular, na canción de Jesús Abrego. Empezou o ritmo e a danza; e a continuación estalou o ritmo de Mongoloid: electrónica orgánica, trompeta jazz e Ino Ero Nin aínda máis espacial!. Quen son é o momento de respirar, pero tamén é un canto de relato que se complica no bucle tras unha profunda reflexión. A policía vasca é un gran exemplo do que non imos cambiar e, ademais da verdade perfecta, un punk juguetón sen distorsiones. O baleiro é a ensalada de dance, jungle e soul surfeada por Oken, e Baxx intro Mariano reflicte o peso e a destreza de todo o disco. E, por último, a peza electrónica escura e preguizosa Non quero traballar inspirada por Edith Piaf.