O Premio Pritzker de Arquitectura de 2024 foi adxudicado a un arquitecto xaponés, Riken Yamamoto. Si tecleáis o seu nome, non son especialmente rechamantes as imaxes construtivas asociadas ao seu nome. O que chama a atención é que o Premio Pritzker segue premiando a traxectoria de novos edificios e a prosperidade, e está ligado a un nome propio. Enténdese que a arquitectura significativa atópase no edificio e na tarefa dunha persoa. Ejem responde a unha representación clásica da profesión de arquitectura, xa que hoxe en día moitas oficinas de arquitectura son colectivos formados por varias persoas e non traballan baixo un nome propio. A función da arquitectura é a materialidad do espazo, non ten por que ser o resultado dun novo edificio. Quizais o que o cambio de xeración trae nalgúns anos reflíctase nos Premios Prizker.
Pero o premio Pritzker coincide co día a día, na razón que deu ao elixir a Yamamoto: que a súa arquitectura ten en conta á comunidade. Yamoto conta que a casa que vivía de pequena tiña na súa parte dianteira unha farmacia e unha zona de servizo á comunidade, e na parte traseira unha casa privada, e que esta experiencia delimitou o seu traballo. Hai que dicir que unha das palabras preferidas dos estudantes de arquitectura é a creación dun “espazo para a comunidade”. Trátase dun recuncho que pretende superar a división do espazo privado e público no edificio residencial e nos barrios, co fin de dar cabida á sociedade. Nos recunchos de terceira categoría represéntase a posibilidade de que sucedan moitas cousas: comer, ler, facer unha reunión, xogar, estar, discutir… Son accesibles, ben iluminados, ben equipados e de fácil uso, para que polas súas características non domésticas nin urbanas non poidan pasar noutras categorías. Un espazo de compartición para situacións de convivencia, para organizar actividades conxuntas. Yamamoto atende á comunidade e á contorna e esta sensibilidade é sinal de contemporaneidad.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
A neve esconde a terra e as pegadas dos seres que buscan pracer. Baixo a beleza da neve hai tempo, anos, xeracións, efemérides, citas; pero cando pasa o tempo aparecen palabras que non se dixeron antes ou despois. A neve fainos lembrar que poderiamos escorregar e caer. Mentres... [+]
Cando nos espertamos, culturalmente e administrativamente, a paisaxe mostraba un desastre de tres velocidades.
En canto á cultura, tiven a oportunidade –unha vez máis– de confirmalo o pasado 14 de novembro na libraría Menta de Ortzaize. Alí reunímonos porque Eñaut... [+]
O mundo tamén o fixo, porque é un símbolo, porque na historia xa se fixeron e vanse a facer máis xenocidios (mala sorte, ouza, tocouche nacer alí), pero o de Palestina ten unhas características especiais:
- Hai moito tempo, a finais do século XIX ocorréuselle a Theodor... [+]
Apareceron, como de costume, polo recodo da horta, aparcados no centro da pasaxe, en herbas e encharcamientos para non ensuciar os muíños, e atravesaron o camiño, traqueteando, até o soportal, cun gran prato na man. Como de costume, a bûche estaba preparada. En francés... [+]
Tal e como acaba o outono, aparecen os corvos no Día do Eúscaro, na época do eúscaro ou na Feira de Durango. Consciente dos resultados das enquisas sociolingüísticas sobre o uso do eúscaro, o exercicio "politically correctivo" non chamou a atención xa a ninguén. Sen... [+]
Realicei unha análise áxil das previsións tecnolóxicas para 2025. Como todos os anos, cando se fala do que a tecnoloxía vai achegar nos medios en 2025, o discurso é moi parecido. Moitos dos que escribimos sobre tecnoloxía temos a ansiedade de saber máis do que vai vir, a... [+]
Hai quen, sendo un cerebro brillante, con definicións de "pouco detalle", son expertos en transformar e transformar o mesmo, dito doutro xeito. Era súa e foi un proxecto in eternum que se repetiu durante décadas. Esta era unha das principais razóns para deixar de ser... [+]
O 26 de decembro, durante un ataque aéreo, o Exército israelí matou a cinco xornalistas palestinos que tentaban chegar á cidade. Con eles mataron a 130 xornalistas palestinos. Esta noticia lembroume un par de cousas, a primeira, a persecución que sofren os verdadeiros... [+]
Nos últimos meses tocoume traballar en varios institutos e, nalgún momento, tiven que falar cos alumnos das posibilidades que ofrece o mercado laboral. A tipoloxía dos alumnos é variada e nunha mesma cidade varía moito dun barrio a outro, dun instituto a outro, e tamén... [+]
A nena que aparece no centro da fotografía, que dificilmente se pode considerar histórica, está a escribir unha lista de adxectivos: eu, ti, el, nós, vós, eles. Mirando cara abaixo, non puiden ver como era a súa mirada.
Insensible ao labor do fotógrafo, vostede, lenta e... [+]
Cando traballas con persoas maiores ou con persoas con diversidade física e neuronal, dásche conta de que a idea da competencia na nosa sociedade limítanos moito como especie. É dicir, o noso sistema ponche en valor por facer as cousas de maneira específica, e o que non o... [+]
Quería escribir polas luces de Nadal e reivindicar que se converta nunha tradición anual nesta época de iluminacións de rúas, un espazo público acolledor, alegre e gozoso desde o punto de vista da clase. Pero, por suposto, tamén espazos públicos cálidos onde algúns... [+]
Perdoa aos carballais, encinares, olmos, garzas, fresnos, alisedas, castañares, bidueiros, gorostidias, manzanales, piñeirais e a todas as sociedades das árbores, pero hoxe o hayedo ten unha cita con motivo das celebracións da fronteira invernal.
Resúltame máis fácil... [+]