O 8 de marzo "máis que a celebración é un día de loita e denuncia". O Movemento Feminista de Euskal Herria deixou claro o obxectivo do día. Nos últimos anos o día internacional das mulleres traballadoras tamén cobrou especial importancia en Euskal Herria, e desde o multitudinario día da folga de 2018, as reivindicacións feministas escoitáronse con forza en centos de pobos e cidades. Un ano máis chamaron a saír á rúa baixo a lema Non a negociar coas nosas vidas, reivindicando os dereitos das mulleres traballadoras, a vixilancia pública comunitaria e a loita contra a violencia machista. As principais convocatorias das capitais do Movemento Feminista son as seguintes: Baiona ás 18:00 desde a praza da Casa Consistorial, Bilbao ás 19:00 desde a praza Sacro Corazón, Donostia ás 18:30 desde o túnel do Antigo, Vitoria-Gasteiz ás 18:00 desde a praza San Antón e Pamplona ás 19:00 desde o parque Antoniutti. Tamén se organizaron manifestacións en diversas localidades.

A folga feminista xeneral do 30 de novembro marcou un fito e así o ratificou a plataforma Denon Bizitzak Erdigunea na rolda de prensa do 20 de febreiro. Subliñan que moitas asembleas locais creadas para a folga seguen traballando e que o Movemento Feminista está "con ganas e ambición": "Activou as asembleas, reforzou as ganas, acendeu algunhas redes", explica Ainhoa Olaso. Aseguran que continúan dando pasos cara á vixilancia pública e comunitaria, impulsando dinámicas locais e difundindo o Acordo Popular. Olaso lembrou que o traballo en folga serviu para estreitar as alianzas do Movemento Feminista e que están dispostos a influír nos espazos de decisión xunto coas asociacións de empregados de casa, sindicatos, traballadores do sexo e axentes sociais.

De feito, a plataforma Denon Bizitzak Erdigunea fixo unha lectura negativa á actitude das institucións: "A resposta que recibimos das institucións non foi a que necesitabamos. Non teñen en conta a voz dos que estamos preocupados, non valoran a folga feminista xeneral". Reivindicaron o sistema público comunitario de vixilancia no A30, pero Olaso di que as institucións non tiveron en conta as súas demandas: "Non lles interesa cuestionar nin modificar a súa política. Está claro cal é a súa elección entre as nosas vidas e o capital".

Mulleres traballadoras precarizadas

No M8 as feministas seguirán interpelando a institucións e organizacións, e baixo a lema "Non hai negocio coas nosas vidas" pedirán que se responsabilice: "Desgraciadamente, a custodia non é o único asunto que existe nas lóxicas mercantilistas, están mercantilizadas todas as necesidades básicas para vivir, a alimentación, a vivenda, a saúde… é suficiente!". Critican o pacto de custodia aprobado na CAV e acusan o Goberno do "intento de apropiación do discurso" do Movemento Feminista. Envían unha mensaxe ao Goberno e ao Goberno de Navarra dicindo que non queren un pacto se non cumpre os seguintes requisitos: falar contra a publificación e a privatización, mesmo para acabar coa Lei de Estranxeiría, entre outros. Esixen que o pacto inclúa "plans e orzamentos concretos" para cumprir estes requisitos.

O Movemento Feminista de Euskal Herria lembrou que o sistema capitalista heteropatriarcal explota a forza de traballo das mulleres de diversas maneiras: "No emprego, nos traballos feminizados, mesmo nos coidados que facemos gratis e sen recoñecemento. Isto condénanos a vivir directamente á precariedade e á continua opresión". Denuncian a división sexual do traballo e subliñan que as mulleres reciben as pensións máis baixas e que hai unha brecha salarial. As mulleres gañan 7.000 euros menos ao ano que os homes en Hego Euskal Herria, segundo datos de 2020.

O Colectivo de Manifeministas de Baiona tamén convocou, a través dunha carta aberta, a alzarse a favor dos dereitos laborais e de custodia en Iparralde. Para ser unha "balanza real" entre vida e traballo, pedíronse ás institucións recursos "audaces", como "aceptar o status do pai en casa a través dun salario educativo mínimo".

Loita feminista por todos os oprimidos

O Movemento Feminista aproveitará o 8 de marzo para lembrar os dereitos das mulleres en situación especialmente vulnerable, as que tiveron que migrar a Europa e as que sofren violencia e racismo como consecuencia da Lei de Estranxeiría, tanto no ámbito laboral como no da violencia machista. Así mesmo, probaranse denunciar o xenocidio que está a facer Israel e transmitir desde Euskal Herria solidariedade e agarimo cara a Palestina, "hoxe en día especialmente ás mulleres palestinas".

O Colectivo de Manifeministas de Baiona convida a todas " as mulleres e oprimidos do mundo" a unirse á loita: "Todas as que rompen a norma, estamos xuntos nesta loita". Irantzu Idoate, que traballou na preparación de mobilizacións, puxo o foco na autodefensa e organización feminista en Iparralde. O 8 de marzo tómase como punto de partida para unir forzas, e tras a manifestación ofrecerase unha oferta cultural para reforzar as relacións entre feministas: "Esperamos que sexa un primeiro paso para activar o movemento feminista a nivel regular e non só o 8 de marzo ou o 25 de novembro". Idoate subliñou que moitas feministas están "a desexar" a loita, pero son conscientes de que non teñen a estabilidade do movemento feminista de Hego Euskal Herria. Con todo, o venres esperan unha manifestación multitudinaria e ampla, tendo en conta que no Estado francés tamén é día de folga, e a intersindical tamén se sumou á folga. "Imos facer folga laboral, folga doméstica, folga corporal e folga de consumo", lembraron os organizadores de Iparralde.

Participaron varios colectivos na organización da mobilización de Bayona, de diferentes liñas e ideoloxías, pero Idoate subliñou que deron importancia á lectura común, aínda que atoparon "dificultades" e "diferenzas" neste traballo: "Buscouse o equilibrio entre todos". A carta aberta que publicaron é unha clara chamada a unirse á loita, e diríxense ás súas "irmás e compañeiros", a "levantarse xuntos", a articular a autodefensa feminista.

No marco da M8 elaboraron unha extensa lista de reivindicacións, entre as que solicitaron unha educación igualitaria para "garantir a igualdade de oportunidades e dispor de contidos sen dicotomía de xénero", o dereito ao aborto "garantir onde sexa necesario" o dereito á liberdade corporal, a reprodución asistida e a insuficiencia de anticonceptivos para todos, a responsabilidade dos autores da violencia machista e feminicidios, e a violación do sistema capitalista neocolonialista e racista francés da violación de Estado migratorio.