Levo un tempo enfadado coa realidade dixital que me rodea na miña día a día. O abuso persoal do móbil, a google e o uso dixital determinista da educación dos fillos, a submisión voluntaria das institucións públicas cara ás ferramentas das grandes corporacións dixitais, e en xeral o monocultivo capitalista que se ve na paisaxe numérica prodúceme unha irritación indeterminada.
Todo tipo de axentes sociais, culturais e políticos pídenme os datos a través de ferramentas Google, ou me din con orgullo que abriron a conta na última ferramenta dunha corporación dixital para porme en contacto comigo, enchendo a paisaxe social coas súas logos. A miña paciencia estratéxica está superada.
Nos ámbitos cooperativos nos que estou inmerso, a situación non é mellor, e a pesar de que moitos emprendemos outro camiño, temos un proxecto que depende das corporacións dixitais. O feito de que a economía social sexa transformadora, ecoloxista, feminista e antiracista está a converterse nun camiño totalmente interiorizado, pero non é o mesmo coa dixital. Como liberarse da dependencia do capitalismo dixital?
Debemos reivindicar que o territorio dixital é material e político e unha crítica normalizada sobre o uso das ferramentas das corporacións dixitais
En primeiro lugar, reivindicar que o territorio dixital é material e político e normalizar a crítica sobre o uso das ferramentas das corporacións dixitais. De feito, nos proxectos colectivos e transformadores tenden a atribuír a factores externos a responsabilidade de non ter un modelo de dixitalización consciente e crítico, pondo como escusa o descoñecemento e/ou as razóns técnicas e non políticas.
En segundo lugar, nos ámbitos da alimentación, a enerxía, a vixilancia e outros, seguindo o camiño percorrido polos movementos e proxectos a favor da soberanía, debemos converter a soberanía tecnolóxica nun espazo imprescindible para a emancipación das nosas vidas e territorios. Debemos integrar e activar os discursos, as estratexias políticas e a produción transformadora de proxectos neste sentido.
En terceiro lugar, nunha contorna dixital próspero no País Vasco, debemos dar e reforzar a axencia nos ámbitos de decisión de soberanía aos proxectos que se están levando a cabo, para que a saída da dependencia corporativa no noso día a día sexa unha práctica accesible para todos.
Espero que o tempo das cereixas para a soberanía dixital tradúzase no traballo colectivo, deixándome irritacións e poño no día a día o meu granito de area en proxectos transformadores como EH Digitala, o fediverso vasco, a Wikipedia en eúscaro, a asociación TEKS e Torrekua.