A igualdade, como o embarazo, existe ou non existe. Cando non hai igualdade, hai diferenza, iso é o que se pode medir e valorar. Quizais as consecuencias da igualdade poidan ser abusivas para algúns, pero isto situaría o debate nas consecuencias, en absoluto na igualdade. A diferenza parece irrelevante, pero non me parece. En lugar de falar de pobreza como acumulación de riqueza, o que se mide é pobreza, aí sitúase o problema e a iso diríxense as políticas. Pero, en cambio, a acumulación de riqueza que hai detrás nunca se cuestiona.

O arraigamento salarial, a división sexual do traballo que subxace aos sectores feminizados, porque a fraude da conciliación duplica a xornada das mulleres e impide a colectivización dos coidados. A importancia da violencia machista para perpetuar a relación de poder home/muller. O feminismo fixo un traballo incansable, ben por iniciativa do movemento, ben desde a academia ou desde organizacións mixtas, para visibilizar a discriminación en todos os ámbitos e ámbitos. Todo un combate contra o imaxinario de igualdade que supón o recoñecemento formal de dereitos ás mulleres. Os resultados son evidentes, rompemos o imaxinario da igualdade e lanzamos estruturas, políticas, ideoloxía que están detrás da desigualdade. Pero a igualdade está por conseguir.

Creamos as condicións para ir dando novos pasos na liberación das mulleres, e non falta que nos queiran flojar ese solo e que as mulleres nos queiran ver nel os zancadillos. Máis de 4 de cada 10 á hora de tomar decisións profundas para cambiar as cousas á marxe dos debates da pel.