A noticia é que un profesor da Universidade Harvard de Arquitectura foi acusado de copiar parte da súa tese. Fai un par de anos, abriuse o escándalo dunha denuncia de plaxio do decano de Princeton, e tivemos a oportunidade de seguir máis de cerca o caso, xa que o copista era un arquitecto español que recolleu nun libro todo o proceso vivido por el. Lanzou os sumidoiros da academia superior dicindo que lonxe de ser a casa do coñecemento e o pensamento libre que se lle supón á organización, a cambio de manter o poder converte ao profesorado en militante dunha ideoloxía. Ambos son tramas para escribir unha serie baseada en feitos reais: declarando a copia como un acto malicioso inaceptable, benefíciase da moral de mentir para manter en segredo estruturas de poder que non se poden recoñecer.
Con todo, no ámbito do deseño dos edificios permitiuse a reprodución. De feito, a realización da arquitectura ao longo de longos períodos históricos foi un exercicio de reprodución dunhas bases. Unha guía xeral e estética da construción estaba formada e o arquitecto aplicaba as normas adaptándoas ás condicións locais, facendo arquitectura das variantes da copia. Con todo, nun edificio adoita ser difícil denunciar que foi copiado e hai escasa xurisprudencia legal no ámbito da arquitectura. Por outra banda, xorde unha necesidade de non copiar cando a contemporaneidad esixiu orixinalidade aos edificios. O arquitecto fai grandes esforzos para que a súa orixinal creación sexa facilmente reconocible, e para iso recorreu á espectacularidade, a facer unha forma rechamante.
Copiar pode ser pedagóxico na universidade, unha vez que se realiza a acción pública, canto se aprende a copiar! No intento de copia sempre hai un descubrimento persoal, porque non se pode copiar de arriba abaixo, e é entón cando aparece a novidade e a achega orixinal, seguramente pequena e humilde. E así recoñecemos que a arquitectura é un saber colectivo, unha copia colectiva.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
A terceira vez que recibía os mesmos datos que o estudante, non lembraba máis que esas frases tan usadas, nas que a nada esmagara a miña intelixencia: “Non somos nada”, “a vida non ten sentido”, “Deus, si é tan inocente como din, por que nos fai isto?”. Non... [+]
Na podksemana A lanterna de diógenes atopei moitas ideas para seguir pensando na entrevista a Miguel Benasayag-eg. Entre elas, as reflexións que fai o ser humano sobre as nosas relacións coa tecnoloxía.No
diálogo compárase a influencia das diferentes tecnoloxías na... [+]
Os domingos de setembro é costume subir a Ernio, bailar en Zelatun e comer chourizo morro, ou algo así. O peor tempo non fai falta xente. Este ano, cando os meus amigos se marchaban máis temperán e eu atrasábame, subía só, atopándome coas cuadrillas que baixaban. A... [+]
No libro fronteirizo de The House on Mango Street, escrito por Sandra Cisneros, o can dun personaxe ten dous nomes: un en español e outro en inglés. É posible que a primeira vista poida resultar estraño, mesmo para un libro, pero se un pensa máis tranquilamente, advírtese... [+]
Era imposible adiviñar quen era ou quen era a lema que lía, pero quen era!
Anxo González Olvera foi coñecido en México fai 11 anos cando os bertsolaris convidáronnos a unhas xornadas coas súas improvisadores. Vivía nun alto do outeiro, alimentándose de paxaros, pombas,... [+]
Os utopianos do libro Utopía de Tomás Moro amaban lelo. A boa educación das letras leváralles a comezar na infancia e a proseguir a súa vida adulta sen que ninguén lles ordenase nada, lendo e aprendendo e lendo máis. Imaxinade o tempo dedicado a iso polo mero pracer de... [+]
Como na Idade Media dominaba Deus, na época moderna vivimos sometidos ao mercado e ás súas ríxidas leis. Os grandes soldos de alto nivel están determinados polo mercado, xa que os premios dos CEO de Iberdrola ou BBVA márcanos os mercados do seu sector, aínda que levan 300... [+]
A responsabilidade é do Estado sionista de Israel, que, coa axuda dunha gran parte da poboación, soldados, colonos, etc., está a facer limpeza étnica e xenocidio contra os países e pobos de ao redor.
Os Estados occidentais tamén lles apoian, danlles armas e préstanlles... [+]
Iso díxome o ex alumno, que tardou moito en presentar unha denuncia que estaba nos xulgado meses e que, por recomendación do psicólogo, retirara a denuncia de violación. E eu permanecía calado, sen poder adiviñar que dicirlle ao mozo que aínda presentaba síntomas de... [+]
Non é un sinal de orgullo mirar ás persoas que están ante min coma se non fosen persoas? Si, claro que si. Pero como podemos esperar que os demais se entendan? Comprender, observar, mirar. Querer entender aos demais non require esta actitude orgullosa? Sabendo o que é ser... [+]
Din que pasou un ano. Nunca comprendín o arrogante costume que temos os occidentais: aínda que o conflito dure case un século, adaptamos as datas ao noso gusto, regalando a importancia que queiramos. Foi diferente a última época para os palestinos que están presos no seu... [+]
Hai vinte anos que son profesor e estiven dando clases en todos os niveis de Secundaria, e hoxe é o día que non teño claro cal é o papel do profesor.
Na longa escaleira da educación regrada, cada nivel ten as súas propias características. Na ESO, por exemplo, os bos... [+]
Non é casualidade que o Día da Hispanidade, o da Garda Civil e a Virxe do Alicerce coincidisen nesa data. O tres representan estruturas opresoras (estatua, exército e igrexa). Doutra banda, hai resistencia indíxena e poboación represaliada polo Estado español a través dos... [+]