Nas últimas eleccións municipais EH Bildu foi segundo en cidades como Sestao e Santurtzi. As forzas igualáronse enormemente, rompeuse a hexemonía dos partidos gobernados durante décadas, de modo que a esquerda soberanista ha pasado dunha oposición eterna a un portal para gañar nas cidades da Marxe Esquerda, abrindo novas oportunidades á rexión.

A crise ecosocial tamén estableceu o mundo nun cruzamento e multiplicou as vías de transformación para as forzas esquerdas que propoñen novos modelos.

Os tempos nos que se produciron cambios importantes fracasaron: Ezkerraldea sitúase no último vagón de Euskal Herria en políticas sociais, comunitarias, vivenda, creación cultural, coidado do medio ambiente, implicación co pobo, etc. O freo ao desenvolvemento da potencialidade de calquera cambio é un sistema de pensamento e funcionamento arraigado na rexión. Aquí a administración non está ao servizo dos cidadáns. Non hai comprensión dos problemas dos cidadáns. Os procedementos habituais alárganse enormemente. Os proxectos económicos da cidadanía non se apoian. Todas son barreiras para as novas ideas das asociacións.

As políticas delegadas son peóns dos partidos, o diálogo entre eles sen cultura, e até agora non se desenvolveron formulacións populares profundos nin proxectos de entidade. No Val de Trápaga de 13.000 habitantes vivimos sen frontóns, residencias de anciáns e centros culturais. Os técnicos xestionan o que hai. Non hai retos para adaptarse a novas situacións ou ampliar servizos. Non hai cultura colaborativa entre diferentes departamentos.

O modelo das grandes empresas da marxe esquerda ha mantida historicamente a produción aquí, pero trasladou a riqueza a outros lugares. A nosa é a cultura dos obreiros. Non hai prácticas para arraigar a economía na rexión e reinvestir a riqueza no desenvolvemento do territorio. Non hai medios alternativos que recollan, difundan e desenvolvan o pensamento novas ideas.

Para avanzar é necesario superar estas dinámicas e crear unha nova cultura cidadá. O feito de que os cambios que se expoñan como consecuencia da crise ecosocial baséense na consolidación da comunidade e na reapropiación dos recursos da contorna pode contribuír a iso. Construír pontes de consenso, ofrecer ás xeracións novas formadas na transformación un espazo de actuación no seu país, realizar propostas que poidan ser apoiadas. Definamos o camiño, non perdamos esta oportunidade, porque levamos moito tempo no último vagón, pasemos ao seguinte.