Hai un pequeno país rodeado de desertos que pode dar unha lección a todo o mundo: como xestionar a auga, como reutilizala, como limpala, como conseguila. A escaseza fainos virtuosos, desde a escaseza á industria, desde a escaseza á cociña, as tecnoloxías que desde a escaseza fan ouvir a este pequeno país. Dispoñen das maiores instalacións de reciclaxe de auga do mundo, sistemas de irrigación axeitados, desaladoras, tecnoloxía de transformación de aire en auga... Tamén teñen auga dabondo para vender, por tanto, a quen viven ao seu lado sen auga (e ao resto do mundo nos embotellados paraísos Eden). Como calquera país do primeiro mundo, Israel ten as súas estratexias verdes, como calquera outro país de Occidente, porque ten un terceiro mundo de explotación. Quizais demasiado cerca. Nese límite onde o verde se volve vermello.
Non sei onde se acorda canto plástico, que vacas, que algodón vou beber eu. Seguro que cada vez deixo menos ao país que utiliza a súa auga para fabricar as miñas cousas, cada vez menos, porque está menos. En 1993 acordamos en Oslo que durante un tempo sería Israel o 80% da auga compartida (os chistes inícianse inmediatamente) e para os palestinos o 20%. Por tanto, sería legal que durante todos estes anos Israel deixase aos palestinos co 20% da auga: evidentemente non o fixeron. Deixáronlles menos.
Os palestinos, como nós queremos, a diferenza de nós, que tamén temos que decidir nós, cando din “ouza, mira aquí”, Israel non só matou a miles de persoas, senón que lles cortou a auga (o pouco que teñen), e é ridículo ver a Borrell enfadado, “a interrupción da auga vai en contra do dereito internacional”. Unha vez terminada esta brecha, os palestinos seguirán sen facer infraestruturas para conseguir auga, vendo como lles destrúen as migallas, comprando auga a quen lles roubou a auga... Nós seguiremos tendo auga, seguiremos investindo nas contas verdes de Israel, seguiremos investindo en Europa, lonxe de fronteiras, sen ver o verde, e daranos medo dicir boicot, xenocidio... Dános medo dicir o que hai que dicir. Que alguén está de máis. E si é Israel, quizais...
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
O día do pastor de Huarte explicaron que Euskal Herria obtivo o recoñecemento para participar en concursos internacionais de curta de ovella. A oficialidade produciuse no Campionato do Mundo de Escocia de 2023, como consecuencia do dossier presentado polas mozas vascos e da... [+]
Seguramente, a maioría de nós xa compraron, aquí e alá, os agasallos para o Nadal. Porque a visita nocturna a Olentzero é unha gran cita, especialmente para os máis pequenos. Todos se preparan para esta frutífera época do ano: Bilbao arde tanto como Vitoria, Pamplona e... [+]
Que é o que máis che sorprendeu cando saíches do cárcere? Preguntáronme moitas veces no último ano e medio.
Ver que as rúas de Bilbao están cheas de turistas e de cans con dúas patas, por exemplo? Ou os cambios na situación política? O primeiro cansoume e amoloume... [+]
O tema das axudas para a aprendizaxe do eúscaro é realmente confuso. O cidadán que queira aprender euskera deberá acudir a máis dun portelo para saber canto lle custará o curso que quere realizar e de onde, como e cando obterá as subvencións. Porque aínda custa diñeiro... [+]
A comprensión e interpretación da lingua matemática é o que ten importancia no proceso de aprendizaxe, polo menos é o que nós dicimos aos nosos alumnos. A linguaxe das matemáticas é universal, e en xeral, a marxe de erro para a interpretación adoita ser pequeno... [+]
Nas reunións xuntámonos de todo, e as reunións caracterízannos no momento en que cada un ten o seu papel, o seu poder (ou a súa falta), a súa idade, o seu momento vital. Pero sempre hai quen cala. Lete cantábanos que cando sexamos maiores aprenderiamos o que custa estar... [+]
Quizá unha das debilidades dos seres humanos é a tendencia que temos de escoitar e atender á maioría. Seguro que foi unha característica importante do desenvolvemento da nosa especie e necesaria para a supervivencia. Pero coa dixitalización, esa característica que temos... [+]
Os nosos dereitos, o noso futuro, agora! Baixo a lema, o Día Internacional dos Dereitos Humanos conmemora o legado dos 76 anos. O obxectivo do día é impulsar a construción dun mundo máis pacífico, igualitario e sostible. Con todo, mentres se celebran os avances,... [+]
Gustaríame escribir a esta cousa que levo dentro. Cúmprense case cinco anos da pandemia, e os que eramos mozos naquela época, aínda que seguimos sendo mozas, comezamos a orbitar noutros espazos. A vivenda, o proxecto de vida, a maternidade, o traballo, a saúde... as ordes... [+]
Lembran? O 90% do Parlamento aprobou o Acordo Educativo hai dous séculos –perdoa, dous anos–. A reacción dos congresistas da esquerda moveuse entre euforia e satisfacción moderada. Segundo o documento aprobado, os centros privados seguirían recibindo diñeiro público,... [+]
Estar é facer. Así o di este ano a Feira de Durango, e é certo, polo menos no caso da propia feira e tendo en conta a Euskal Herria. A presente edición é xa a 59 edición da Azoka, e o feito de que cada ano se celebre demóstrao que a Feira de Durango é unha forma de facer... [+]
En Bilbao traballei durante cinco anos con colectivos en risco de exclusión, ao redor da fenda dixital, sobre todo coas mulleres. No camiño, atopeime con violencias machistas e outros moitos problemas. De forma moi orgánica, comecei a relacionarme e a entender o traballo dos... [+]