Heba Abu Nada puxo a salvo algunhas das súas últimas poesías o 8 de outubro, cando Israel expuxo a “guerra”. Alí onde o plan de masacre do réxime sionista, racista e genocida non podería destruílo, enviou as súas últimas palabras literarias aos móbiles dos seus seguidores das redes sociais: “A noite da cidade é escura excepto o brillo dos mísiles, o silencio menos o son dos bombardeos, o terrible menos a tranquilidade do roubado, o negro excepto a luz dos mártires. Boas noites”. Poucos días despois, Israel desactivou toda a rede de internet de Palestina.
O novo poeta nunca diría que Israel iniciou o seu ataque o 8 de outubro. Heba Abu Nada é a filla dunha familia refuxiada palestina. Naceu fai 32 anos na cidade de Meka de Arabia Saudita e dixo que desde moi nova sentiuse palestino. Licenciado en Bioquímica pola Universidade Islámica de Gaza, cursou un máster en nutrición e exerceu como profesor universitario. Apaixonado da literatura e escritor requintado, víano como unha promesa na literatura árabe. Entre outras cousas, en 2017, aos 26 anos, obtivo o premio Sharjah outorgado ao Exército de Arabia pola súa novela ao-Uksujgenn lil-mawtles (O osíxeno non é para os mortos).
A noite do 20 de outubro, a cidade de Khan Yunis foi bombardeada sen piedade polo exército sionista. Centos de palestinos morreron nos ataques, entre eles Heba Abu Nada.
A liberdade e o feminismo de Palestina, como o poeta Heba
Abu Nada, tamén reivindicaba o recoñecemento internacional de Palestina, Heba Zaqout, e ambos eran activistas feministas significativas.
Zaqout foi un famoso artista acrílico en Palestina. Nacido en Gaza en 1984, se graduó na Facultade de Belas Artes da Universidade da o-Aqsa, era profesor na escola pública e participou en diversas exposicións internacionais sobre arte, máis aló de Palestina. A identidade nacional, a paz e a soberanía da muller adoptaron a miúdo a centralidade dos seus cadros.
Poliorkêtês
Kerobia
Autoproducida, 2025
--------------------------------------------------------
Ultimamente, nestas liñas estou a reflexionar moito sobre a “misión histórica” que debería ter a música... E, dalgunha maneira, que debería facer a arte para... [+]
Baixo o asfalto, flor
Texto: Ilustracións Mónica
Rodríguez: Rocío Araya
Tradución: Itziar Ultzurrun
A fin de contos, 2025
Larretxeatarren oinordea da, aizkolari, harri-jasotzaile, txinga-eramale eta, oro har, herri-kirolari handien ondokoa. Patxi du aita; Donato, berriz, osaba. Hasier Larretxea, aldiz, da gizarte langile, da idazle, da homosexual. Harro beharko genuke denok.
Os himnos, esas modalidades de canto concretas, belas e perigosas, tenden a estar dirixidos a unha comunidade. “Amigos da miña patria e de tempada”, comeza o coñecido poema de Sarrionandia. É, naturalmente, un himno: velaquí a quen se dirixe nun ton solemne que nos pode... [+]
Talvez poidamos dicir que este texto é froito dunha reunión de valoración. Con todo, as reunións de valoración deixan a miúdo o sabor de boca seco e agridoce. É unha tarde de martes sollío. 16:53. Conectamos á reunión de valoración e decidimos introducir un caramelo... [+]
Interview. Auga e area
Autores: Telmo Irureta e Mireia Gabilondo.
Actores: Telmo Irureta e Dorleta Urretabizkaia.
Dirección: Mireia Gabilondo
Compañía: A tentación.
Cando: 2 de abril.
Onde: Salga Club Vitoria Eugenia de Donostia-San... [+]