O lingüista catalán Carme Junyent faleceu o pasado mes de setembro. Seguimos aquí con atención o que dicía sobre política lingüística, esperando que algunha vez nos atrevamos a aplicar algunhas das súas propostas. Actuaba sen rebabas. Nesta revista recolléronse numerosos exemplos: ARGIA entrevistou tres veces nos últimos dez anos. Para a última, no ano 2020, dedicóuselle integramente o monográfico LARRUN.
Non é xusto traer a súa obra próspera a un só libro, pero quero falar aquí dun traballo apallado por Junyente en 2021: Som dons, som linguististes, moltes i diem prou. Uniu a 70 lingüistas cataláns falantes, mulleres, que mostraban unha actitude crítica cara á linguaxe inclusiva. Só coñezo o catalán por encima: un curso de mocidade na facultade, intensivo grazas ao procésa, despois… Non se que movemento hai nesa comunidade de falantes cunha linguaxe inclusiva, e cústame imaxinar que é tan asfixiante, ata que se poña a escribir sobre esa 70 lingüistas cataláns falantes. E non de calquera xeito, probárono bastante.
Témome que moitos vascófilos non terían en Junyent unha visión bastante experta en eúscaro. E é que o eúscaro é o noso único territorio libre
Vivo con asombro porque me custa imaxinar a 70 autores vascos cuestionando a linguaxe inclusiva. Pero vivo sobre todo un punto de envexa, que queren que digan, con só ler a entrada do libro, escrita por Junyente. Eu non vivín así o tema, pero si que me gustaría ler eses puntos de vista tamén en eúscaro, escritos polos vascos. Será cuestión de tamaño, como moitas outras cousas. Nós somos un millón, eles un dez millóns. Pero tanto importa o tamaño?
Témome que moitos vascófilos non terían esa visión suficientemente experta en eúscaro. E é que o eúscaro é o noso único territorio libre. Unha, pequena e libre. Dito doutra maneira, unha linguaxe limpa e sen fachada. Desde logo, esa “fachada” entendida dunha maneira moi ampla. Desgraciadamente, ou non, o que podería ser unha limitación para a difusión do eúscaro, quizais sexa tamén unha fortaleza para a supervivencia do eúscaro, unha vía de fortificación. Para uns poucos, esta asociación pode facer atractivo o eúscaro, na medida en que algúns o relacionan con valores determinados, aínda que para outros este código será incómodo ou estraño.
ARGIA deixounos Junyente antes de poder entrevistarnos sobre este libro coral, e teremos que conformarnos coas publicacións que tivemos até agora, así como con todas as demais que nos deixou aquí. Non é pouco.