Había unha persoa que, até hai pouco, pensaba que era nova, entrou nunha entrevista que lle parecía non arriscada, sen ningunha prevención. Así que empezou a falar sen reparos das súas primeiras vivendas compartidas, pensando que non coñecería aos interlocutores. O caso é que os coñecía, e o certo é que os lembraba mellor que el, e o certo é que lle lembrou pola súa conta aos que non lembrara hai tempo. E sobre todo que esa persoa se viu a si mesma definida neses esquecementos.
Como este exemplar humano era bastante lido, lembroulle unha cita de Flaubert que el deixou escrito nunha carta de amor. Dicía, máis ou menos, que o amor é un tipo supremo de curiosidade. Por tanto, concluíu que nos namoramos con curiosidade. Por tanto, pensou, lembraría cousas que lle namoraban, persoas que lle facían a curiosidade. E non lembraba quen lembraba a alguén da época desa persoa, cando empezou a repasar, deuse conta de que ela mesma estivo menos lonxe do brillo capitalista dos anuncios á hora de construír as súas filias supostamente alternativas. É dicir, falaban alto, movíanse moito, opinaban con frecuencia, sorrín/choraban, eran ruidosos, brillantes, eran fortes...
Había unha persoa que lle lembraron a unha persoa silenciosa da súa vida, que se avergoñaba, que non falaba, que non sorría moito, nin choraba, que era silenciosa, que non se movía moito... Aceptando que xa non era novo, resultoulle máis fácil ver que estupido foi aquel que foi el: si mirábase en silencio non tiña opinión, escoitoulle o que dixo en raras ocasións, porque parecía que fora dito por unha persoa forte, porque en silencio nunca silenciou a inxustiza. De feito, ese silencio temático era a maior demostración de intelixencia, ese silencio temático era o principal reflexo desa felicidade estupida nos anuncios. Había unha persoa que se deu conta de que a curiosidade da súa mocidade era máis superficial que a que cría que era máis superficial; había unha persoa que se deu conta de que se namorou mal; había unha persoa que empezou a darse conta das persoas que lle pasaron desapercibidos; había unha persoa que se deu conta da vida que lle foi inconsciente.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Non quero que a miña filla se disfrace de xitana nos caldereros. Non quero que os nenos xitanos da escola da miña filla gocen de xitanos nos caldereros. Porque ser xitano non é un disfrace. Porque ser xitano non é unha festa que se celebra unha vez ao ano, manchada de roupa... [+]
O camiño faise paso a paso, e hai un tempo aprendín que parece feito polo principio. Pero a xente tamén quere aprender a encher esa frase de contido. Só non podemos conseguir nada, quizá axiña que como comecemos. Incluso a gran afluencia de xente pode complicar a... [+]
Non actuou correctamente, había que tomar medidas, si non, non aprendemos. Ao parecer, non se daba conta do impacto do que fixera, seguía normal, ás veces cun aspecto máis feliz que os que lle rodeaban. Ademais, fala demasiado alto, iso non lle gusta a ninguén. Como as... [+]
Hezkuntza Sailak ez ei du ulertzen publikoko langileak zergatik joan garen grebara. LAB sindikatuari galdetzea dauka. Sindikatu horrek akordioa sinatu zuen sailarekin, 2023ko apirilean. Urte bi geroago grebara deitu dute haiek ere, aurrekoetan ez bezala, Hezkuntza Sailak... [+]
Profesor de Historia en homenaxe a un ex compañeiro que acaba de xubilarse. Bravo e máis bravo!
As leis educativas subliñan a importancia de fomentar o pensamento crítico no alumnado. Pero o claustro de profesores, nun tempo un espazo de debate de ideas e contraste de... [+]
A democracia liberal nos países occidentais parécese cada vez máis a unha democracia minimalista. O núcleo da definición sería que se respectan os cambios de goberno nas eleccións. A esta variante autoritaria, os politólogos Levitsky e Way chamárono autoritarismo... [+]
Mentres escribía esta columna, tiven que cambiar o tema, porque a miña atención se viu afectada polos aranceis de Trump. Necesitaredes poucas explicacións, é novo en todos os sitios, impuxo aos produtos chineses un 10% e aos produtos canadenses e mexicanos un 25%. O que... [+]
Esta cuña que o anuncio de substitución da bañeira por unha ducha en Euskadi Irratia anima xa ás obras no baño de casa. Anúnciase unha obra sinxela, un pequeno investimento e un gran cambio. Modificáronse as tendencias dos sanitarios nos aseos e estendeuse de forma oral a... [+]
Recollín o seu e-mail no portal da folga, no correo persoal. Ao principio pensei que era para dar a coñecer, como moitos outros, as posibilidades que temos ante a folga. Pero non, o e-mail recibido era o movemento político e comunicativo contra a folga.
Confesareivos que me... [+]
Asteburu honetan 'estetikoa' hitzaren inguruan pentsatzen aritu naiz, lagun batek esandako esaldi baten harira: “Lan hau estetikoa da”. Estetikoa hitzaren etimologia aztertu dut, badirudi jatorrian zentzumenen bidez hautematea zela bere esanahia, eta gerora... [+]
O día anterior, en Bilbao, reuninme cun amigo no bar Bira. Púxenme a pasear e dixen: “Claro, como es Giputxia, ja, ja”. E el subliñou que non era guipuscoano. Sen entendelo, continuei dicindo, “Ah! Non? Pero naciches en San Sebastián?”. “Si, nacín alí, pero eu... [+]