Euskal Herria quere avanzar. Non hai máis que mirar a axenda sociopolítica de Euskal Herria para saber en que dirección rema este pobo. Tras un longo proceso de cinco anos, os mozos militantes Aitor e Galder foron finalmente detidos o pasado 30 de setembro. Aquel día deixounos imaxes de cheiro a vello e agora faltan dúas persoas no bote. Aínda que na ciaboga do noso pobo gustaríanos que algunhas imaxes non tivesen cabida, aínda existen miles de trucos e estruturas que dificultan o noso desexo colectivo de avanzar. O 30 de setembro deixounos imaxes duras, pero tamén outras moitas fotografías que nos confirman na dirección e no que estamos a facer. Estas imaxes esperanzadoras non son consecuencia dunha explosión provocada de forma brusca desde a nada. Aos lumes pequenos, cálidos, mostran un curado con moito aire e mirada.

O curso político non fixo máis que empezar e xa en setembro deixounos moitos titulares. Un congreso no que o plurilingüismo é unha ameaza, un movemento de dereitas que está a ignorar a foto do estado plurinacional... Pero tamén hai un latexado que se está quentando máis aló das cadeiras de Madrid, que irradiaba en todo o demais. Un breve repaso dos próximos meses: do 13 ao 15 de outubro as mozas* de Euskal Herria reunirémonos en Usurbil para concretar os retos do curso e ler a Folga Feminista Xeneral desde o noso suxeito político. O 25 de outubro teremos días de folga na administración pública de Bizkaia, Gipuzkoa e Araba. O 4 de novembro o Consello de Euskalgintza convocou unha mobilización para dar unha resposta contundente ao impulso que estamos a sufrir os vascos. Dúas semanas despois, o 18 de novembro, volveremos encher as rúas de Bilbao para mostrar que Euskal Herria é unha nación aos que se están negando. E a finais de mes, o 30 de novembro, teremos en Euskal Herria unha Folga Feminista Xeral centrada no sistema público e comunitario de coidados. Todas elas son só unhas citas de dous meses, outras tantas no terreo.

Teño a sensación de que ás veces a inercia do día a día non nos dá tempo a levantarnos a cabeza e observar o que estamos a florecer. Aínda hai quen di que este país é pequeno, pero se medimos a grandeza dun pobo en quilómetros cadrados en función doutros medidores, o adxectivo do noso pobo sería distinto. Unha Euskal Herria que mira cara adiante é grande.