Alto
Euskal Herria quere avanzar. Non hai máis que mirar a axenda sociopolítica de Euskal Herria para saber en que dirección rema este pobo. Tras un longo proceso de cinco anos, os mozos militantes Aitor e Galder foron finalmente detidos o pasado 30 de setembro. Aquel día deixounos imaxes de cheiro a vello e agora faltan dúas persoas no bote. Aínda que na ciaboga do noso pobo gustaríanos que algunhas imaxes non tivesen cabida, aínda existen miles de trucos e estruturas que dificultan o noso desexo colectivo de avanzar. O 30 de setembro deixounos imaxes duras, pero tamén outras moitas fotografías que nos confirman na dirección e no que estamos a facer. Estas imaxes esperanzadoras non son consecuencia dunha explosión provocada de forma brusca desde a nada. Aos lumes pequenos, cálidos, mostran un curado con moito aire e mirada.
Non hai máis que mirar a axenda sociopolítica de Euskal Herria para saber en que dirección rema este pobo
O curso político non fixo máis que empezar e xa en setembro deixounos moitos titulares. Un congreso no que o plurilingüismo é unha ameaza, un movemento de dereitas que está a ignorar a foto do estado plurinacional... Pero tamén hai un latexado que se está quentando máis aló das cadeiras de Madrid, que irradiaba en todo o demais. Un breve repaso dos próximos meses: do 13 ao 15 de outubro as mozas* de Euskal Herria reunirémonos en Usurbil para concretar os retos do curso e ler a Folga Feminista Xeneral desde o noso suxeito político. O 25 de outubro teremos días de folga na administración pública de Bizkaia, Gipuzkoa e Araba. O 4 de novembro o Consello de Euskalgintza convocou unha mobilización para dar unha resposta contundente ao impulso que estamos a sufrir os vascos. Dúas semanas despois, o 18 de novembro, volveremos encher as rúas de Bilbao para mostrar que Euskal Herria é unha nación aos que se están negando. E a finais de mes, o 30 de novembro, teremos en Euskal Herria unha Folga Feminista Xeral centrada no sistema público e comunitario de coidados. Todas elas son só unhas citas de dous meses, outras tantas no terreo.
Teño a sensación de que ás veces a inercia do día a día non nos dá tempo a levantarnos a cabeza e observar o que estamos a florecer. Aínda hai quen di que este país é pequeno, pero se medimos a grandeza dun pobo en quilómetros cadrados en función doutros medidores, o adxectivo do noso pobo sería distinto. Unha Euskal Herria que mira cara adiante é grande.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Hai quen, sendo un cerebro brillante, con definicións de "pouco detalle", son expertos en transformar e transformar o mesmo, dito doutro xeito. Era súa e foi un proxecto in eternum que se repetiu durante décadas. Esta era unha das principais razóns para deixar de ser... [+]
O 26 de decembro, durante un ataque aéreo, o Exército israelí matou a cinco xornalistas palestinos que tentaban chegar á cidade. Con eles mataron a 130 xornalistas palestinos. Esta noticia lembroume un par de cousas, a primeira, a persecución que sofren os verdadeiros... [+]
Nos últimos meses tocoume traballar en varios institutos e, nalgún momento, tiven que falar cos alumnos das posibilidades que ofrece o mercado laboral. A tipoloxía dos alumnos é variada e nunha mesma cidade varía moito dun barrio a outro, dun instituto a outro, e tamén... [+]
A nena que aparece no centro da fotografía, que dificilmente se pode considerar histórica, está a escribir unha lista de adxectivos: eu, ti, el, nós, vós, eles. Mirando cara abaixo, non puiden ver como era a súa mirada.
Insensible ao labor do fotógrafo, vostede, lenta e... [+]
Cando traballas con persoas maiores ou con persoas con diversidade física e neuronal, dásche conta de que a idea da competencia na nosa sociedade limítanos moito como especie. É dicir, o noso sistema ponche en valor por facer as cousas de maneira específica, e o que non o... [+]
Quería escribir polas luces de Nadal e reivindicar que se converta nunha tradición anual nesta época de iluminacións de rúas, un espazo público acolledor, alegre e gozoso desde o punto de vista da clase. Pero, por suposto, tamén espazos públicos cálidos onde algúns... [+]
Perdoa aos carballais, encinares, olmos, garzas, fresnos, alisedas, castañares, bidueiros, gorostidias, manzanales, piñeirais e a todas as sociedades das árbores, pero hoxe o hayedo ten unha cita con motivo das celebracións da fronteira invernal.
Resúltame máis fácil... [+]
Volve Euskaraldia. Ao parecer, será na primavera do ano que vén. Xa o presentaron e a verdade é que me sorprendeu; non o propio Euskaraldia, senón a lema del: Farémolo movéndonos.
A primeira vez que a lin ou escoitado, vénme á cabeza o título da obra que puxeron para... [+]
Ildo beretik dator Eusko Jaurlaritza berriaren politika. Hitzak bai, baina ekintzak ez dira argi ikusten Pradalesen gobernuak aurkeztutako aurrekontuan.
Cando o sistema colonial capitalista heteropatriarcal cuéstionase e loita, ataca sen piedade. Utilizando todas as ferramentas ao seu alcance para fortalecer, fortalecer e consolidar o poder institucional, os medios, a xustiza, a lingua, a cultura, a violencia...
En Suíza,... [+]
Non sei si vostedes tamén teñen a mesma percepción –recoñézoo: aquí empecei a escribir de maneira acientífica–. Refírome á extensión natural da palabra preguiza. Cada vez escoito máis nos recunchos de Hego Euskal Herria: eúscaro, español e, por suposto,... [+]
Moitos en Nadal sentimos máis preguiza que ilusión ao pensar nas comidas e encontros familiares. Pero adiantámosvos que non é a comida a que nos fai sentirnos colectivamente incómodos, senón a normatividad que define á familia tradicional. É máis,... [+]
Sempre me pareceu máis significativo o modo que se di en castelán aos carruajes que se poden atopar aquí e alá: humilladero. Non é un nome bastante lixeiro, branco ou non ten ningunha connotación? Á fin e ao cabo, todo o que pasaba por alí debía ser humillado. É sabido... [+]
O final da República Árabe Siria causou unha gran sorpresa pola forma en que se produciu: rápida e case sen resistencia. Con todo, non é tan estraño si temos en conta que o país estaba destruído, empobrecido e trocado. Hai tempo que a maioría dos sirios non se preocupaba... [+]