argia.eus
INPRIMATU
Materialismo histérico
Correcto
Uxue Apaolaza Larrea 2023ko irailaren 27a

O artigo comezou a andar, xa vai letra a letra, literalmente, a frase e redondéase o parágrafo. Nada de obstáculos, porque a dor ocular non o necesitaba aquí e non alí, porque non tiñas que retroceder nin porque che deches conta de que o corpo era un asasino. Recibiches a información de entrada ou tragaches o anzol, fixéchesche a pregunta que o autor quería... E chegaches ao final con facilidade e suavidade, porque non había ningún ruído que che impediu, unha coma inesperada que che despistaría, porque están colocados os puntos e comas que jerarquizan as ideas. Chégannos libros, xornais, revistas, libros de texto... simplificados e divertidos.

Cando todos fóronse, antes de que chegue ninguén, os limpadores fan un traballo que ninguén ve. Só eles saben que case sempre esta rendija vai estar sucia, que se lles esquece de recibir a outra, e que iso pode provocar un accidente, porque os clientes seguro que escorregan e non porque, aínda que caian, danse conta de que se caeron. Hai cousas que teñen que limpar ás agachadas para non ofender a ninguén; por ordenar algunhas cousas ordenadas inclínaselles o extremo ou se lles queixará, porque alguén quería unha cadeira no centro, un libro, un bolígrafo. E aínda que alguén non poida pasar cando estaban, a culpa será da limpeza. Tamén hai quen abuse do seu traballo.

Os correctores son os limpadores dos nosos textos. Os últimos en saír da redacción, testemuñas das miserias dos escritores (de horarios, gramaticais, educativas), das queixas (porque cada un temos o noso estilo, o noso desexo de non aprender, non aprender, a necesidade de atribuír o imposible a alguén)... grazas aos correctores podemos ler textos que nos farían ferir os ollos se non, e grazas a eles pode aprender, quen queira, normas que fan a linguaxe lexible. Eu lembro a Maitane e Junkal, os estritos correctores que me formaron nos matices cando estaba a facer traducións. Grazas a eles son mellor. Na maioría dos casos, grazas aos correctores non damos vergoña. Case nunca se reivindica a importancia do seu traballo.