Última chamada
112
Autoproducción, 2023

En novembro, na festa organizada por Ez Donk Fin en Arrasate, descubrín ao grupo novo 112 da mesma localidade. Leveime unha agradable sorpresa. Algúns deles, aínda sendo mozos, estiveron presentes noutros proxectos (WC, Txuleria Foder, Volquete...) que manteñen a súa mocidade, a súa irreverencia e o seu carácter de rúa. É máis, combinan denuncia, provocación e humor cun toque máis fresco á súa oferta. En canto ás palabras, por exemplo, non teñen pelo no padal e conseguen reaccionar e reflexionar sen dextroy ou anti-todo. Outra particularidade que ten o grupo é que canta máis dun dos membros e traballa tanto coros como voces diferentes. Porque isto non é habitual entre nós, e moito menos no campo do punk-rock.

Terán media ducia de concertos e acaban de publicar o seu primeiro traballo pola súa conta no estudo Pookah de Bilbao (con Mikel Biffs) nun só día (!) e gravan sen claqueta. Aínda que teñen un nome tan rechamante e policial asistencial, recoñecen que non lles chama ninguén, senón que son eles quen lles chaman para tocar nos queserías e bares. Pero non se perderán, xa veredes!

Colocan unha pasaxe da canción de Santa Ageda como intro (“Ta kanta nahi dugu gogoz”) e atacan co rápido e desmitificador punk-rock Kill your idols: “Non queremos seguir a ninguén, agora é o tempo do 112…” din. A continuación , Plástico é o provocador punk-rock que une a Clash, Burning e pub-rock. A peza que resucitaría ao grupo Pichones, o potente roc-and-roll e o guitarrero dependen de nós mesmos.Rock and-roll pub-rockeiro que podería cantar Puta Nacho Cica. Última chamada peza pegañenta con toques dA Polla e Oi!. Punk-rock con base sólida en Ssshh. Chourizos ensalada velenosa dA Trapera, Vomito e Clash. E, por último, o rock a media temperatura do tamaño de The Hot Dogs! no Baño, enriquecido con riffs de baldosas.