Ouríñannos e din que é un sirimiri. Porque Bilbao BBK Live non se pode entender como tal. No mesmo pack viaxan Mediateka BBK, BBK Kuna, BBK Sala, BBkatea no Museo de Belas Artes, Bilbao Bizkaia Pride, BBK Klima, BBK Ja! O Premio Bilbao, a carta branca BBK, o Premio Bilbao e a lista é infinita. Din que é un sirimiri, pero en realidade é un waterboarding.

Jon Urzelai fálanos, entre outros, de BBK Live no seu libro As súas festas. Susa publicou a súa obra, xa que a editorial zarauztarra dispón dunha colección de ensaios, máis aló da heterodoxia literaria. Fálanos de BBK Live porque Urzelai fala de festivais de música de Euskal Herria do século XXI, e da amplitude da nosa escena musical. Pois no libro atoparemos tamén claves para entender un mapa máis completo da cultura vasca.

Eu mesmo, estiven mirando todo o paquete BBK. Non se pode esquecer que Kutxabank, que inclúe á BBK, foi unha das que máis desahució na crise de 2008 e que vendeu hipotecas morosas sen reparos aos fondos voitres. Non hai que esquecer que Kutxabank é un dos centros da compañía e das portas xiratorias para a caste política, empresarial e financeira. Cunha man acosan a precarización extrema e coa outra pon un espiral á cultura para vendela a brancos caros (máis baratos para os turistas).

Urzelai tamén nos dá o reverso a estes festivais e explora con autogestión a quen traballan no centro da creación e a base da comunidade. Non todo é monocultivo da turistificación, estractivismo da gentrificación e especulación inmobiliaria. O modelo dos festivais convértese nun dos campos de batalla para decidir que País Vasco queremos.

Pódese opor ao modelo que se está impondo: a lóxica neoliberal de expropiación cultural maioritaria e a acumulación capitalista de minorías. Bibliotecas, literatura, salas, música, museos, artes, movementos populares: marcan todo o ámbito cultural cos ouriños, imprégnannos como un sirimiri e afógannos como un waterboarding. En contra: ocupación e autogestión.