O nacemento do grupo pillounos nas caixas; algúns non puideron dominar os medos, non fixeron concertos fundamentados e, por tanto, non puideron saír do buraco novas propostas. Pero, claro, van saír, e si atópanse co seu voo, non hai nin debería haber ninguén que o deixe sen circo. De feito, son firmes, ricos e juguetones cos instrumentos e crean ambientes. Non, non van ser bos para todos os oídos, pero eu polo menos tomei unha gran sorpresa, unha gran sorpresa.

Quen son os que están detrás? Cans vellos: Txus (Same Old, Libe, Losado, Eh! ), Ibon (Tutan Come On), Gorka (Kashbad, Trumbo) e Txusta (Iont).

E onde se esconderon até agora? O seu primeiro traballo foi publicado en 2020, pero o seu voo foi entorpecido por unha pandemia de ditxos, e agora veñen cun novo disco, como una motosierra, coas cousas claras, moi duras e delicadas complicadas pero coidadas. Tamén gravado con Karlos Osinaga ‘Txapelketa’ e salgado polos saxos da escola Vodoo Muzak.

Os apelidos post-punk e post-hardcore bríllannos moitas veces, xa que son tan grandes e estendidos os grupos que crecen baixo estes paraugas: hai máis pausados, máis escuros, máis poperos, máis siniestrales, que erosionan a beirarrúa do metal… O cuarteto vitoriano mergulla nese inmenso campo que non se pode valar, pero quizá máis preto de Touch&Gola.

Non hai ninguén cun intro de luxo coa intensidade sostida ao principio; despois, con xogos rítmicos moi ricos, enrolan a velocidade e a forza con agresividade. É case taquicárdico polo buraco, rompendo o ritmo co funky-jazz destroyer lembrando ao Big Black. Sairán aínda máis pesados, máis fríos, rodeados dun ambiente industrial. Voo de guitarras e rockeiros, pero a pesar de todo escuro e marciano, vaia groove que ten!Impenetrable combina ritmos tribais, case marciais e psicodelia. E por último, en Kutxata é o último e alento.