Que é o xornalismo para vostede?
Na última década traballei como xornalista, e na última época, ademais, tiven o pracer e o reto de traballar na cadea de televisión catalá TV3 desde Euskal Herria. Fai menos dun ano publicé o meu primeiro libro xunto con Alba Sidra: Dreta Guia pràctica contra l’extrema (“Guía práctica contra o extremo dereito”). O xornalismo é un servizo de información contrastada de calidade, unha oportunidade para fomentar a mirada crítica e garantir unha sociedade democrática. Coa ameaza da extrema dereita internacional e o auxe dos fake news, o xornalismo rigoroso é fundamental.
Pouco despois de chegar a Lastur (Gipuzkoa), cando tiña 28 anos, diagnosticáronlle cancro de mama…
Nunha autoexploración notei un abultamiento. Cando me deron o diagnóstico acababa de chegar a Lastur, si, ademais de estar en paro, e non tiña aos meus achegados, tiña medo de morrer... A miña vida cambiou radicalmente. Foi terrible. O cancro levoume dun día para outro a un escenario descoñecido. Entón comecei a entender a vida coas súas capacidades e debilidades.
Nesa vivencia xurdiu a raíz do seu proxecto. Por que? Neste
replanteamiento global vin claramente que era fundamental decidir como quero vivir, como traballar e, en definitiva, manter o que me gustaba. No meu caso, comunicar, empoderar ás persoas e colaborar na comunicación para transformar os seus proxectos. Deixei a cadea TV3 para centrarme totalmente no meu proxecto.
En que traballa exactamente?A
comunicación integral é imprescindible para levar a cabo calquera proxecto e construír unha sociedade máis xusta, para o que se necesitan novos modelos de liderado. Desde este punto de partida, realizo diversas formacións de activación da conciencia, fomentando a comunicación transformadora. Tamén ofrezo asesoramento personalizado e sigo escribindo e facendo relatorios para terminar discursos de odio e implementar un enfoque feminista ao redor da vivencia do cancro.
Todos temos unha receita propia. Como se traballa?
Ser unha receita propia significa ter conciencia dos elementos que compoñen a comunicación persoal para traballar e cociñar segundo as necesidades de cada un. O primeiro ingrediente sempre é o propio coñecemento. Comunicarse con voz propia permite unha maior visibilidade, proxección, aforro de enerxía e tempo e mellores resultados, tanto materiais como emocionais. Calquera ten todos os ingredientes para traballar a súa propia voz, e o meu traballo é axudarlles a traballalos.
Realiza asesorías.As
asesorías son espazos de traballo personalizados para traballar con persoas e colectivos. Traballamos para transformar as súas inquietudes, dúbidas ou problemas en ideas, accións, plans e empoderamiento consciente. E tamén serven para preparar conversacións públicas, para definir o relato, para crear e organizar actividades ou para preparar a difusión dun servizo. Sempre, iso si, empoderamiento, transformación e vida centrada.
Tamén ofrece cursos. Unha delas é a denominada “Adeus ao impostor!” (“Agur, iruzurgile!”).
Si, é un akelarre formativo, un curso para espertar a conciencia dos participantes, activar a capacidade e buscar elementos para comunicar o seu proxecto. Realizamos dinámicas individuais e grupales para conseguir o obxectivo. Analizamos que é a síndrome do estafador e como nos afecta no día a día. Activamos e fumamos o radar das crenzas limitadoras e traballamos antídotos comunicativos na nosa creación e liderado para ser máis libres.
É difícil empezar novos proxectos. Cres que é máis difícil para as mulleres?
Euskal Herria é unha das poucas excepcións, xa que hai máis mulleres emprendedoras que homes. Con todo, evidentemente, o modelo estandarizado de negocio e liderado segue imperando, baseado nas funcións dos homes, e precisamente eu traballo na súa transformación, creando novos referentes. É inxusto, pero xa estou a sufrir, porque quero ser nai e non sei como farei o proxecto para mantelo. Sen dúbida fáltannos axudas.
Cales son os teus retos a partir de agora?
Coidarme, vivir a gusto e a lume de biqueira, ocupar profesionalmente un lugar en Euskal Herria e seguir traballando no proxecto que tanto quero para transformar os liderados e facer unha sociedade máis xusta, consciente e igualitaria.
“Nacín e durmín nunha familia ligada á Terra: a natureza e os seus ciclos foron fundamentais para o meu universo creativo, fonte de inspiración do traballo. Desde que era pequeno, xogaba a ser xornalista, andaba gravando a miña voz cun artefacto tipo casete cun micrófono... A miña nai é profesora de escola e nuns aniversarios pedín unha lousa, tan grande como a da escola, para que eu tamén impartise clases, á miña maneira. Encantábame preparar os temas, e acertaba dar explicacións a un público, mesmo á miña irmá Cèlia. En primeiro ou segundo da ESO participei nun programa de televisión local, entón empezou todo”.
Esta cuña que o anuncio de substitución da bañeira por unha ducha en Euskadi Irratia anima xa ás obras no baño de casa. Anúnciase unha obra sinxela, un pequeno investimento e un gran cambio. Modificáronse as tendencias dos sanitarios nos aseos e estendeuse de forma oral a... [+]
Tiven moitas dúbidas, independentemente de que abrise ou non o melón. Atrevereime, maldita sexa! Quero pór sobre a mesa unha reflexión que teño en mente hai tempo: non é xusto que a muller que deu a luz teña a mesma duración que o outro proxenitor. Mellor dito, o mesmo... [+]
Goldatz talde feministak antolatua, ortziralean, urtarrilaren 3an, Jantzari dokumentala proiektatuko dute Beralandetan (17:30ean) eta biharamunean, urtarrilaren 4an, Berako bestetako tradizioak aztergai izanen dituzte Maggie Bullen antropologoarekin leku berean (10:30).
Ander Magallon, Mikel Irure eta Xabier Jauregi Metropoli Forala saioan egon dira maskulinitate berrien inguruan mintzatzen.