Relacionamos o avance coa mellora. Podemos mellorar, mellorar moitas cousas: a nosa felicidade, a nosa saúde, o poder, o coñecemento... Non todas as melloras son facilmente objetivables, nin unha vez objetivadas pódense obter medidas, e por suposto, o que non se pode medir non se pode comparar, o que non se pode comparar como valorar como mellora? Por tanto, no que respecta á mellora do mundo no que nos atopamos, estamos a desenvolver só mirando a variables objetivables, deixando de lado todo o demais, minimizando, refugando. Dúas variables tiveron un gran éxito neste camiño para objetivar a mellora: o custo económico e o beneficio económico. Sospeito que o mundo que temos tomou forma ao redor destas dúas variables, quizais pola realidade limitada que vivo.

A objetivación do custo económico e do rendemento económico ha acompañado ás matemáticas e ao longo da historia creamos numerosas tecnoloxías para facilitar as contas: números, ábaco, idea do diñeiro, papel e libros de contas, sistemas contables, follas Excel, CRM, ERPs, intelixencias artificiais..

A dinámica da cuantificación de custos e beneficios económicos é rigorosa e os resultados son claros sobre quen e que serve para "mellorar" e quen e que non. Temos que levalo todo a ese modelo: as loitas dos pobos, a protección dos animais, a educación dos nenos... Si non hai mellora na cuantificación de custos e beneficios económicos, parece que nada mellora.Aínda que a
cuantificación foi útil para moitas cousas, hai que ter claro que ten un lado escuro e que foi unha ferramenta para promover a exclusión no noso mundo.

Este modelo é tan erróneo que cuantificamos a exclusión no mundo cuantificado que temos na actualidade, e por suposto queremos reducir as situacións de exclusión. Pero, que entendemos por mellora das vidas das persoas en situación de exclusión? Adaptarse á lóxica deste mundo cuantificado? Só así representamos a diminución da exclusión? No camiño, creo que estamos a perder algo.