Tiñamos a cuarta e última noite nas festas da Chantrea. O cansazo dos veciños era evidente, lóxico, xa que este ano foron longos e duros. Pero, con todo, aínda existía suficiente desexo de axitar o corpo.

O grupo Lukie abriu o Festaleku á noitiña. Ao principio do frío, pero con moito humor e bo ambiente acabaron o directo. Moitas persoas chegaron tarde, talvez desde o Día de Navarra de Baigorri. Pero antes de comezar o que sería o maior concerto de festas, a praza encheuse até arriba. Había unha gran expectativa para ver Goxua’n Salsa. Non é para menos, porque adoita ser difícil que este tipo de grupos poidan verse en espazos populares, e é de agradecer a disposición que tiveron os membros do grupo.

O dezaseis músicos subiron ao escenario, vestidos de branco e branco, como é habitual. Saúdos, aplausos e txistus. Tiñan un público fácil e bailaron de primeiro a último, tanto músicos como juerguistas.

O outro día Amets Aranguren falaba de que nunha das súas crónicas non sempre é afeccionado ás versións. O que fixo esta banda de salsa de Pamplona paréceme terrible, pero eu non son un experto en música, por tanto, non mo tiven en conta demasiado. Paréceme moi bonito ofrecer as Flores de Gatibu, e escoitar os míticos Itzulatzen de Berri Txarrak coa melodía e a pronuncia latina, ademais de ser unha forma de achegarnos a nós e a nós mesmos.

Pero se houbo momentos verdadeiramente máxicos, iso foi de Aldaz. Todos esperabamos que a adaptación da canción Da ponte cara alá dedicada ao noso barrio, con todo, non subise Piripi da nosa comparsa de xigantes e cóxegas. Durante os seis minutos que dura o canto, os lugares e costumes máis queridos de aquí pasaron por alto e deixaron claro que neste lado da ponte, máis que nada, somos montreales. Ao terminar, o cabezón lanzou mensaxes reivindicativas e denunciou todo tipo de agresións.

A continuación veu a parella DJ Mamila. Estes convertéronse xa en tradición na nosa terra e terminaron as festas queerrícolas cun golpe de cintura, un tras outro.

As festas que deron para moito, pero destacaría o ambiente dominical e resume perfectamente o que di o gato: mambo, mambo, mambo, na beira do río.