argia.eus
INPRIMATU
Quinta despegue
Iñigo Basaguren-Duarte @inigob_d 2023ko maiatzaren 03a
'Uhin' aldizkariaren aurkezpena | NOIZ: apirilaren 15ean | NON:  Bilboko Espora Espazioan. / Argazkia: Iñigo Basaguren-Duarte
'Uhin' aldizkariaren aurkezpena | NOIZ: apirilaren 15ean | NON: Bilboko Espora Espazioan. / Argazkia: Iñigo Basaguren-Duarte

A revista Uhin foi creada por dúas persoas ás que lles gustaba falar de música, para levar o papel. Pois ben, a revista acaba de publicar o seu quinto número e presentalo no Espazo Espora de Bilbao. Así debía ser, nun espazo singular, o que dá cabida ás propostas marxinais. Os creadores, Antton Iturbe e Yeray Portillo, ven como unha nave espacial que se separa do solo, como un espazo cada vez máis afastado da industria musical.

Para este quinto número recollemos unha fermosa colleita e entre os contidos atoparemos moitas cousas interesantes, como entrevistas en profundidade, reflexións en profundidade e sínteses enciclopédicas sobre un tema concreto. Mikel Vega entrevista ao improvisador músico Alex Reviriego e Antton Iturbe, creador do selo Discret Music. Ademais dos textos, tamén poderán gozar das imaxes de Eider Iturriaga e Sandra Cuesta. Os dous fotógrafos axudaron con belos textos o disparado polos seus ollos. Enrique Furtado analiza no seu texto o estado de parálise que vive o mundo da música e as súas manifestacións, reflexionando sobre se a música perdeu a súa capacidade de sorprenderse en tempos de revival e nostalxia. Carlos G. de Marcos enfronta no seu texto as técnicas de cut-up literaria e sanpling musical.

Outro dos textos publicados na revista é o do artista Mark Leckey. Tomando isto como escusa, e co obxectivo de ofrecer aos telespectadores un delicioso picoteo, os organizadores ofreceron o vídeo Fiorucci made me hardcore (Mark Leckey, 1999), un fito na traxectoria de Leckey. Nesta peza de quince minutos, o artista inglés sentou as bases da súa carreira. Así, utilizando imaxes de arquivo, busca contar a súa biografía persoal e a historia da clase obreira inglesa, combinando o persoal e o colectivo, o micro e a macro. A música para a danza no traballo quere reivindicar a importancia que tivo na súa vida e na dos mozos, mostrando como a clase traballadora hase autoproclamado a través da danza e ha exorcizado os seus males, desde o Northern Soul dos anos 1970 até a música rave dos anos 90.

O vídeo e as explicacións romperon o camiño do debate no Espazo Espora. A xente gozou e reflexionou sobre o visto e compartiu con entusiasmo as súas ideas. Destacou a idea da forza da música e das imaxes de crear relatos. Neste sentido, reivindicouse a importancia que teñen as publicacións como Uhin, e todas as que están na nosa contorna, como altofalantes dos que se moven nos carreiros da cultura.