Olaia Inziart realizou o saque o xoves pola noite no Gazte Topagunea de Elorrio. Oronko foi o encargado de abrir a pequena carpa dos concertos organizados. Mesmo quedou pequeno para a sorpresa da cantante Ezker Pareta. A medida que avanzaban as horas, moitos decidiron manter as súas forzas. A fría noite despois da calor do día claro tamén retiraría outras. A última hora, con todo, Madmuasel puxo a bailar a aqueles que non podían ser domésticos (furgorados ou teleteados, máis directos).

No rebote, os grupos que máis probablemente encheron o tablado reservado para grupos “pequenos” foron o venres. Desde a Comarca de Pamplona, Hofe montou unha estupenda peza con novos membros na cálida fansen de Villava. Doutra banda, tivémola desde Buru (foto). Esperaba rostros famosos coa intención de apoiar a un grupo non tan incipiente. Pero, ao contrario, nos minutos anteriores ao comezo do concerto estaba colgado e non eran só novos da cidade líder. Din que non quedaron demasiado a gusto polos sons. Pero como oínte podo dicir que vira a alguén (poucos) en moitos extremos. O ceo e o solo uníronse e o directo dos pamploneses foi bastante defendido e gozado. Destaca tamén o show madrileño dA Elite, que non lle prestou especial atención.

Se alguén tiña forzas para a última noite, os mungiarras Toc iniciarían a festa co seu concerto hipnótico. A pesar dos horarios, os vitorianos Iramo e o grupo Nafarroa 1512 da barranca mostraron tanta forza como para poder facer “competencia” aos concertos “principais”. Non sei de todo cal é a fórmula máxica de Lucas, e decenas de párrocos e chándaleros puxéronnos bailando con xogos de corda que non entendo unha vez máis.

Eu creo que moitos dos grupos pequenos son máis grandes que os grandes, e que non hai por que entender que por ter unha carpa máis pequena, non merecen unha gran tarima nin unha proxección máis ampla. A calor e o ambiente dos oíntes tamén é algo a valorar, e creo que os que estivemos na parede da Esquerda viviámolo así.

O dez anos de Ernai e outros tantos das organizacións xuvenís quedaron moi celebrados en Elorrio. Miraron e cantado o presente durante tres días, pondo o verdadeiro no futuro. Agora é o momento de seguir loitando e reformulándoo. Como din os seus compañeiros de Burgoa: "Non hai outra solución que golpear".