No Parlamento Vasco ha avanzado a modificación lexislativa do Sistema Vasco de Inclusión e Garantía de Ingresos. Hai que analizar o debate da lei, os acordos de esquerda e dereita para a modificación, e a escasa repercusión que tiveron as reformas que trae a lei. Vimos poucas protestas e non entendemos que a lei é unha valoración positiva, porque os estudos que se lanzaron da man de sindicatos e axentes sociais son moi críticos.

A reforma legal non estenderá nin reforzará o denominado “Sistema Vasco” como instrumento contra a exclusión social e a pobreza. De feito, no núcleo da reforma compáctase o carácter cruel do sistema: quen busca refuxio deberá mostrar, xustificar e reflectir na súa vida que necesita e merece a protección do sistema. O “Sistema Vasco” non asume ningún novo compromiso e responsabilidade na loita contra a pobreza. Pola contra, endureceron as condicións de acceso ás prestacións públicas, as vías de acceso serán máis difíciles e porán a vinte traballadores para comprobar que quen vive na pobreza é realmente pobre e que vive pobre. O control social, en dúas palabras.

Estigmatización e sanción en nome da axeitada e moderada utilización do diñeiro público. É unha inspección da pobreza, pero non para que vexamos o alcance do problema. Reforzar a inspección de traballo, asegurar o dereito dos empregados de casa a acudir á inspección de traballo, ou pór máis inspectores para facer fronte á fraude fiscal, incrementando os ingresos para reforzar os políticos públicos… han quedado para o seguinte.