Coa escusa dun acto que non vou mencionar aquí, un amigo íntimo regaloume a planta O amor do home (Tradescantia fluminensis), porque lle pareceu a planta máis apropiada para regalar a unha vollera. Puxémolo nun andel da casa, xunto á planta xigante Monstera deliciosa, a costela de Adán, traída unhas semanas antes polo seu compañeiro de piso. Aquel altarillo que parecía unha homenaxe ao patriarcado durou poucos días, comezou a sacar manchas brancas e buracos ao amor do home, e cando faltaba o sol puxémolo noutro recuncho con máis plantas. O resultado é que antes de morrer contaminou todas as demais plantas.

Aparte da broma dunha convivencia imposible entre unha vollera e o amor do Home, atendendo aos nomes das plantas, pareceunos unha alegoría entre a anécdota masculina hexemónica e o amor romántico. Como sentía pequeno e sinxelo xunto á costela de Adán, comezou o seu auto-destrución levándolle todo o que atopou polo camiño. Morreu asasinando aos demais.