Quizá leas algunha vez a frase de Marshal McLuhan “o medio é a mensaxe”. Con isto o señor McLuhan dicía que o medio no que se insere a mensaxe convértese en parte da mensaxe. Que co medio xa se entende a mensaxe. Temos un fenómeno similar coa tecnoloxía, porque a tecnoloxía que temos é reflexo da sociedade na que vivimos.

As interaccións entre os seres humanos danse de diferentes maneiras, en función da natureza das persoas e das súas posibilidades e vivencias. As interaccións entre persoas son beneficiosas na maioría dos casos e unha infinita fonte de creación, colaboración e solidariedade. Pero en ocasións supoñen violencia, exclusión e dependencia. Nas últimas décadas fomos mediando estas interaccións coas tecnoloxías e aprendemos que os beneficios e os problemas que supoñen as interaccións interpersoais pódense dar de novas formas coas tecnoloxías. Así, a dixitalización das relacións trouxo consigo a dixitalización da violencia, a dixitalización do consumo a dixitalización das adiccións e a dixitalización dos procesos incrementou a exclusión. Vellos problemas nos novos medios.

Recuperando a frase de McLuhan, as palabras “o medio é unha mensaxe” indícannos que podemos influír no medio, é dicir, que o medio ten algo que dicir nos problemas que xorden e que influír no medio pode supor corrixir algúns problemas. Por exemplo, os deseños de redes sociais e a algoritmia poden corrixirse para reducir a dependencia e a violencia. Podemos aprender a corrixir os problemas que xera o medio. Aprenderemos a crear tecnoloxías que non reproduzan problemas desde o principio?