O reto ecolóxico está a facerme cada vez máis violento e complexo a medida que avanza na emerxencia climática. E non me trouxo a paz a tese de Fin du monde et petits fours: Lles ultra-riches face à a crise climatique (“O fin do mundo e os petits fours: os ultraricos á altura da crise climática”), que afirma que os ultraricos están cunha estratexia para canalizar a cuestión climática. Ao contrario, a complexidade fíxoseme aínda máis complexa e a violencia volveuse máis violenta. Tomemos dous cambios políticos nos últimos días. Por unha banda, a decisión do Goberno francés de desfacer a estrutura IRSN como garante da seguridade nuclear, en paralelo coa decisión de construír máis reactores nucleares e alargar a supervivencia dos 56 reactores existentes. Din que o desenvolvemento da nuclear é unha condición para lograr a neutralidade de carbono; considérana unha enerxía verde que aposta pola transición ecolóxica. O outro, segundo os casos, é a intención da Comisión Europea de estender a denominación de “hidróxeno verde” ás producións que teñen na súa base combustibles fósiles: petróleo, carbono e gas. Basicamente, o ano pasado tamén decidiu clasificar a nuclear en enerxías verdes. Os cambios introducidos para a transición ecolóxica e a limpeza facial son os cambios que se fixeron ben para as climatizacións en botpatrón.

Este roubo de nocións e obxectivos dánanos o desafío ecolóxico: "Enerxía verde", "transición ecolóxica", "loita polo clima"... As palabras clave apodéranse delas para cambiar pouco. Dificulta o exercicio aos ecoloxistas, sobre todo si infórmase o cidadán das redes sociais que están en mans dos máis ricos do mundo e dos medios de comunicación de mainstream financiados no camiño das accións compradas en bolsa, que non matizarán.

Pero tamén o movemento que vén denunciar o roubo destas nocións e a lembrar a esencia fundamental destes termos vai florecendo. Aí está a nova plataforma Euskal Herria Bizirik. "Pedimos unha política que protexa de verdade á natureza e que protexa o noso hábitat, sen que se sume á fame dos investidores". Tamén hai que concretar a palabra "de verdade"... pero niso estamos, porque ouvimos de todas partes o desexo "polo clima". O que pasa é que hai dúas lóxicas opostas baixo o mesmo dicionario: unha das tramitadas pola fame de diñeiro e outra das defensas da rabia.