Vivimos tempos estraños e estamos máis informados que nunca. Sabemos cal é o impacto da guerra en Ucraína na subministración enerxética. E a súa influencia no mundo. Tamén o conflito entre China e Estados Unidos polos chips de Taiwan para apoderarse do poder da dirección da transformación dixital mundial. A infraestrutura está a crear un rizoma complexo, cada un polo seu lado, sen prestar moita atención ao que queda á marxe.

Europa quere manter a súa forza no medio destes xigantes, e parece que tomou o camiño da soberanía tecnolóxica. Unha acción para a súa promoción está relacionada coas medidas de fabricación de chips, que se converteron nun recurso de orientación humana e social.

Nesta realidade, estamos a ler e escoitando moitas palabras ao redor dos chips ARM, como moitos desarrolladores hardware están a traballar con esta tecnoloxía para deseñar os seus propios chips. Parece que estes chips teñen moitas vantaxes, pero do mesmo xeito que ocorreu co software libre, sospeito que nesta transformación o hardware libre ten moito que dicir. En definitiva, porque cando se comparte o coñecemento poden ser creadas por máis persoas a partir dese coñecemento.

Detrás dos chips ARM hai moita xente (ninguén crea nada), pero o que creou o corazón da arquitectura deste chip é Shophie Mari Wilson, baseado na arquitectura RISK (Reduced Instruction Set Computer=Computador con Poucos Equipos de Mando). É dicir, Sohphie, con poucas ordes, creou un chip máis sinxelo e eficaz. No ano 2012 implantouse o chip no 95% dos móbiles.

Actualmente, no camiño da soberanía tecnolóxica, os chips de hardware libre V-RISK, inspirados no modelo ARM, parecen ser un actor importante. A soberanía e o coñecemento aberto son exemplos para entender que as relacións entre os pobos pódense fomentar de forma cooperativa que na opresión.