Hai moitos anos, grazas á aula de entrevistas da plataforma Audiogalaxy tiven a oportunidade de chatear con diferentes persoas de Europa e coñecer a música de metal gótica. Afeccioneime á música, pero máis da man doutras persoas para coñecer cousas novas. Logo viñeron as plataformas de chat e as redes sociais, os vídeos de contido, os podkasts...

Ao principio por vergoña, logo pola necesidade de contar a maioría dos acontecementos da vida... pasaba horas e horas nas plataformas. Actualmente, cos móbiles, a forma de estar nas plataformas cambiou, non tes que estar sentado diante da pantalla, pero sempre estás dentro da plataforma.

En 2018 deixei de alimentar redes sociais. Cos anos entendinme mellor cando é vulnerable, entendín mellor o grao de atención que requiren os modelos de negocio dalgunhas corporacións por parte das persoas, e comprendín mellor o escaso tempo de vida que teño por diante.

Convidáronme a un grupo de reflexión sobre os mozos e as redes sociais. A maior preocupación do grupo é que as mozas adquiran o espazo das redes sociais. Por que ese espazo? Por que non crear outros espazos? É unha realidade que os mozos utilizan as redes sociais. Constrúen a súa imaxe do mundo desde aí, teñen o camiño de crear e manter relacións. Entenden as redes sociais como instrumentos cando realmente son servizos que dependen doutros e de intereses.

Os seres humanos temos unha idea de pertencer á sociedade. Esta idea non é a mesma para todos, e no caso dos mozos parece que as redes sociais entran nesa idea. Por tanto, o non uso de redes non parece unha solución a curto prazo para eles. As mozas están a sufrir algúns danos nesta imaxe. Como refacer esa imaxe? Que “viaxe” teñen que facer os mozos para evitar os intereses destas plataformas e utilizar as redes no mundo máis san posible? A reconstrución da idea de pertenza á sociedade supón a reconstrución da tecnoloxía para mozas?