China antes do comunismo sáeme cada vez que quero ver algún vídeo, anuncio dun espectáculo de danza. Ou pedir e pedir comida Oral B, ou Katy Perry. Pero decidimos que é sostible con respecto aos espazos publicitarios de televisión, non temos conta Premium, cuxo anuncio tamén aparece. O que eu estou a facer tamén pode ser publicidade de Youtube, pero así nos afixemos a falar a través das marcas. E, aínda que non me diga ningunha palabra, sinto parte dun escaparate paseando pola rúa.

Pouco roupa de inverno e ata que comprei un tríneo ao meu fillo puxen un xersei entre as compras. Desde que teño un neno, identifico rapidamente os produtos Decathlon, non necesito ver as letras da marca Nabaiji: bañadores, patinetes, camisetas térmicas, trineos, flotadores… e xersei amarelo. Non necesitamos unha letra para ser un cartel publicitario. Sinto coma se a única cor da rúa fose o do meu xersei e a cor non é amarelo, coma se fose Decathlon.

A publicidade, por tanto, pode ser bastante sutil. Non se que tipo de publicidade é que o consumo dunha determinada marca sexa obrigatorio, por exemplo, si queres saber do escolar. Grupos de whatsapp. Non hai maneira de acabar con esa necesidade? Sei que imos en dirección contraria, pero cando a comunicación era por correo, había servizo público e existiu tamén coas telecomunicacións. É verdade que este servizo, Whatsapp, é gratuíto (pensemos que os dispositivos e medios para utilizar este servizo son así), en diñeiro, ninguén queda excluído. Pero regalamos outras cousas que non se van a explotar ao noso favor: por tanto, si, é gratis, só pagamos en dereitos.