Ópera Anna Bolena de Donizetti organizada pola ABAO. Bilbao Orkestra Sinfonikoa. Dirixido por Jordi Bernacer. Coro de Ópera de Bilbao. Dirixido por Boris Dujin. Solistas: Joyce O-Khoury (soprano), Silvia Tro Santafé (mezzo), Marko Mimica (baixo), Celso Albelo (tenor), Anna Tobella (mezzo), José Manuel Díaz (barítono). Dirección de escena: Stefano Mazzonis di Pralafera. Escenografía: Gary McCann. Lugar: Palacio Euskalduna. Data: 19 de novembro.
Anna Bolena de Donizetti é unha desas grandes óperas, impresionantes e con dificultades vocais. É dicir, unha ópera para gozar ao grande. E a produción que nos trouxo a ABAO foi unha das que se benefician de todas as virtudes da partitura e o libreto. É dicir, si fose unha película, sería desas que empezamos cos flocos de millo e non movémonos do asento, nin parpadeamos os ollos.
Os espectadores pasárono moi ben. E non é de estrañar. As estrañas aventuras do rei Enrique VIII e a desgraciada e criminal experiencia matrimonial espertan sempre o morbo dos oíntes. E o caso de Anna Bolena foi moi especial.
Pero aquí falaremos de música. E, desde o punto de vista artístico, o espectáculo ofrecido foi excelente. Anna Bolena, coa súa voz, fixo auténticas filigranas. O soprano Joyce O-Khoury, de orixe libanesa, deu leccións de flexibilidade, sensibilidade, potencia e brillo no seu timbre. Vai infelice deixounos especialmente fascinados no último aria, con grandes matices no seu canto.
Pero creo que a mezzo valenciana Silvia Tro Santafé non quedou atrás. Xogou con sobresaliente e seguridade o papel de Jane Seymour, con moitos matices, onde demostrou gran talento interpretativo.
Por outra banda, aínda que o baixo croata Marco Mímesica realizou a VIII. Enrique VIII crible e de gran profundidade de voz, non creo que me equivoque si digo que entre as voces masculinas do programa destacou especialmente a do tenor Celso Albelo, no papel de Percy. Cunha técnica inmellorable, mostrou en todo momento un rexistro agudo e limpo, unha audición marabillosa. Tivo momentos magníficos, pero destacaría Vivi o teu... Nel veder a tua costanza aria, cantando cunha incrible seguridade.
Por outra banda, a escenografía estivo coidada en detalle. Lonxe das últimas montaxes minimalistas que se realizan, esta Anna Bolena experimentou unha notable expansión escénica grazas ao excelente traballo de Gary McCann.
E, para terminar, tanto a obra da Orquestra Sinfónica de Bilbao, coa delicada e rigorosa dirección de Jordi Bernacer, como a actuación do Coro de Ópera de Bilbao, sobria e ben empastada, axudaron a que este programa de ópera fose un recordo.