"Aquí, como unha revelación, vese máis claro o espazo e o tempo". Miren Narbaiza volve e grazas. Narbaiza é un dos cantantes máis especiais da escena. Non hai máis que ver como goberna as novas cancións.

Porque á maioría dos creadores pásanos que o que facemos é a sombra do que fixemos unha vez. Mellorando ou empeorando, pero á sombra do feito. Narbaiza, tras afastarse de Napoka Iria, do belo proxecto, aparece cun disco especial e fermoso: Mice.

Pois, sen ter que repetir o mesmo camiño, na mesma liña, pero Lautada é un disco totalmente diferente. En 2019 publicou Zilar printza superándoo e arranxos vestidos de ouro.

En Xapón, os botes cerámicos rotos repáranse con ouro en po mediante a técnica do quintsugi. Este ouro ten, de aí, Narbaiza volve do silencio dos meses longos, con cancións máis elaboradas que nunca. Porque este disco é a produción deste disco. Para iso hai que ter boas cancións, pero todas van en direccións moi diferentes, no underground do rock, e todas á vez, á mesma meta.

A cara Mira na canción os ardentes riffs que fan os saxofones e os ventos enriquecen a imaxinaría, por exemplo, pero sen marcar a liña de máis. No directo non hai eses ventos, e a canción baila igual. Que fai entón a canción? Narbaiza estivo escondida por Joseba Baleztena e Ibaia Gogortza, e a filosofía de traballar o son, non dobrar o camiño.

Diría que na canción aparece unha sentenza que está nun proceso creativo, aínda que ninguén mire. Claro que se pode ler máis genéricamente. Pero eu diría que neste disco entran na maioría das letras as dúbidas, os obstáculos e as dificultades que supón ser músicas e mulleres.

Porque a letra de Miren é así; unha peza ilumina o texto, pero non atoparás reivindicacións xustas. A canción llanada é a que máis cambia. Tamén hai que cantar ao amor de cando en vez, que pánico.

Narbaiza volve e sen guitarra na man convértese en raíña sobre o escenario. Poucas veces podemos ver a alguén bailando así. Porque a naturalidade vén doutra parte. A creatividade é infinita no interior do noso cerebro, e os que seguen explorándoo aclárannos a dirección. "Neste cerebro non ten cabida a linguaxe / Neste solo non ten cabida a linguaxe antiga".