Península Arábiga, primeira metade do século VIN. Os etíopes do reino de Axum conquistaron e eliminaron o próspero reino Himyar que controlaba o sur peninsular. Até entón, os Himys controlaban as vías comerciais entre o Océano Índico e o Mar Vermello, pero a riqueza do reino baseábase especialmente na agricultura, en concreto nun sistema de rega ampla e sofisticada. O islam aproveitaría perfectamente o baleiro de poder deixado pola decadencia do reino Himyar no século seguinte.

A crise repentina do reino atribuída polas crónicas da época á seca de principios do século VIN foi constatada recentemente por un grupo de investigadores da universidade de Basilea. Si os escasos restos arqueolóxicos do Himyar non responden, estudáronse restos xeológico, concretamente estalagmitas da cova da o Hoota en Omán. Debido a que o espesor das estalagmitas depende da cantidade de auga que se lles cae encima e a progresiva degradación co tempo dos átomos de uranio das estalagmitas, os investigadores suízos han podido completar a cronoloxía exacta das precipitacións da época, tal e como se explicou na revista Science.

Desde o ano 520, Himyar sufriu secas violentas e longas. A agricultura na que se baseaba o Estado colapsouse e a fame invadiu todo o territorio. A crise do poderoso reino desestabilizou a toda Arabia. E as tribos e os pequenos reinos empezaron a pelexarse entre si, á seca engadíuselle unha guerra. A principios do século VII, a situación dos árabes era grave e entón Mahoma ofreceulles unha alternativa esperanzadora. O recentemente creado Islam tróuxolles fe e unidade, así como a posibilidade de conquistar terras fértiles/fértiis fose da península. A seca preparou perfectamente a zona para sementar a semente do islam.