- A palabra "proletarión" aparece por primeira vez nunha obra escrita por Aulus Gellius na época do imperio romano: as persoas sen bens rexistraban aos seus fillos, formando a clase social máis baixa da sociedade romana. A partir de aí, a palabra proletario fixo o seu propio percorrido.
Roma, h. C. Século II. O avogado e escritor Aulus Gellius completou a obra As noites de Ática no mandato do Marco Aurelio. É a única obra coñecida do escritor e nela recolle todo o que escoitaba e lía nos seus libros:a historia, a xeometría, a gramática, a filosofía… Isto permitiunos coñecer obras e documentos perdidos.
Neste traballo aparece en varias ocasións a palabra proletariado: Aparece cando fai referencia á Lei das Doce Táboas, por exemplo, e utilízao metaforicamente cando fala de escritores superiores para describir aos inferiores. De feito, a palabra proletarius provén das proles –a liñaxe ou os descendentes, en latín– e significa “quen fai ou coida aos nenos”.
Aínda que o termo xurdiu na época da República, cobrou forza no Imperio romano. Os cidadáns que carecían de todo tipo de bens rexistraban aos seus fillos no censo, e así os proletarios formaban o sexto grupo da sociedade romana, a clase máis baixa, cuxa única achega era a produción de soldados para o exército romano.
Na sociedade postindustrial, o proletario sumouse a outros termos: os actuais proletarios son a miúdo “cogniarios”, con só coñecemento, xa que o coñecemento é a forza de traballo dos novos mercados
Aínda que deixou de usarse na Idade Media, apareceu na Inglaterra do século XVI para volver nomear a clase máis baixa. E na Revolución Francesa engadíronlle novos matices: os proletarios eran traballadores sen dereitos, pero con conciencia da súa situación. A principios do século XIX, para Henry de Saint Simon eran unha masa sen propiedade e para Louis A. Blanqui considerounos antagonistas dos capitalistas. Por suposto, anos despois, Friedrich Engels e Karl Marx destacaron este antagonismo.No manifesto comunista, a proletarioza é unha clase social que non ten a propiedade dos medios de produción, senón a súa forza de traballo.
Con todo, o termo non perdeu a súa orixe etimolóxica; no Estado proletario, as mulleres terían o control do seu corpo e a súa reprodución. O propio Lenin, por exemplo, xa antes da Revolución de Outubro, reivindicou o aborto e en 1920 a Unión Soviética foi a primeira en legalizar o aborto.
Na sociedade postindustrial, o proletario sumouse a outros termos: os actuais proletarios son a miúdo “cogniarios”, que só posúen coñecemento, xa que o coñecemento é a forza de traballo dos novos mercados. Ou tamén a palabra “precario” converteuse en sinónimo de proletario por falta de seguridade laboral e de dereitos.
Pero o sentido romano da proletarización é de toda forza. Recentemente posibilitado polo Tribunal Supremo dos EEUU, varios estados decidiron prohibir e castigar o aborto. As mulleres sen máis bens son meros medios de produción que se utilizan para alimentar as lexións dos imperios do século XXI.